Grotta dell’Uzzo – jaskinia położona nad zatoką Castellammare w prowincji Trapani na Sycylii, około 10 kilometrów na południowy wschód od San Vito Lo Capo[1]. Stanowisko archeologiczne.

Grotta dell’Uzzo
Ilustracja
Widok na wejście do jaskini
Państwo

 Włochy

Region autonomiczny

 Sycylia

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, na dole znajduje się punkt z opisem „Grotta dell’Uzzo”
Położenie na mapie Sycylii
Mapa konturowa Sycylii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Grotta dell’Uzzo”
Ziemia38°06′36″N 12°47′12″E/38,110056 12,786722

Podczas prac wykopaliskowych w jaskini odkryto ślady związane z okresowymi pobytami ludności mezolitycznej[2]. Wiek grubej na 6 metrów warstwy stratygraficznej z depozytami archeologicznymi określany jest przy pomocy datowania radiowęglowego na między 8 a 5,8 tys. lat p.n.e.[1] Nie jest jasne, czy osadnictwo miało charakter ciągły, czy też występowały w nim jakieś luki czasowe[2]. Poza narzędziami kamiennymi odkryto szczątki organiczne świadczące o składzie diety mieszkańców jaskini. Ludność ta trudniła się polowaniem na jelenie, daniele, ptaki, dzikie świnie i małe zwierzęta futerkowe, a także połowami małży i ryb (m.in. tuńczyków). Wyprawiano się także na łowy morskie, których celem były walenie. Dietę uzupełniano zbieractwem, głównie żołędzi, dzikich oliwek i winogron oraz grochu[1][2]. Na przełomie mezolitu i neolitu pojawiają się ślady uprawy roślin i domestykacji świni[1][2]. W jaskini odkryto także pochówki ludzkie[1], obecność u zmarłych próchnicy zębów świadczy o bogatym udziale w spożywanym pożywieniu węglowodanów i cukrów[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Uzzo, Grotta dell’. Enciclopedia Treccani. [dostęp 2015-10-31]. (wł.).
  2. a b c d e Wielka Historia Świata. T. 2. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 119. ISBN 83-85719-83-0.