Grupa torująca
Grupa torująca – doraźnie zorganizowana grupa żołnierzy przeznaczona do wykonywania przejść w zaporach na kierunku natarcia pododdziału lub część oddziału lub pododdziału szturmowego (grupy szturmowej)[1].
Charakterystyka
edytujGrupa torująca wykonuje następujące zadania[2]:
- rozpoznawanie i wykonywanie przejść w polach minowych i zawałach;
- rozpoznawanie i urządzanie dogodnych miejsc do pokonania z marszu wąskich i średnich przeszkód wodnych, w tym określanie nośności mostów i przepustów oraz określenie możliwości pokonania trudnych odcinków terenowych.
W czasie natarcia grupa torująca przesuwa się w ugrupowaniu pododdziału pierwszego rzutu. W przypadku napotkania pola minowego wysuwa się do przodu i za pomocą ładunku wydłużonego wykonuje ścieżkę, która umożliwia przekroczenie pola minowego pieszo w kolumnie pojedynczej. Przejście w zaporze wykonane przez grupę torującą poszerza się wykorzystując ładunki wydłużone lub trały czołgowe (i inne). W okresie wykonywania przejścia grupa torująca powinna być osłaniana ogniem pododdziałów ogólnowojskowych[3].
W czasie działania na przeszkodzie wodnej grupa torująca rozpoznaje i oznakowuje najbardziej dogodne kierunki podejścia do niej, zjazdy, stopień nachylenia brzegu do głębokości około 1 m. W następnej kolejności, wykorzystując łódź (ponton), rozpoznaje przeszkodę wodną w pasie 20–25 m w kierunku przeciwległego brzegu, mierzy głębokość wody, bada rodzaj dna oraz jego stan, a także warunki lądowania na przeciwległym brzegu. Wyjazd z wody na przeciwległym brzegu oraz mielizny oznacza dobrze widocznymi znakami[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 137.
- ↑ Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 33.
- ↑ a b Podręcznik wojsk zmechanizowanych 1979 ↓, s. 34.
Bibliografia
edytuj- Wojciech Barański (zal.): Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych. Szkol. 591/78. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Główny Zarząd Szkolenia Bojowego, 1979.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.