Grzegorz Cebulski (ur. 15 września 1965 roku we Wrocławiu) – polski duchowny prawosławny (protoijerej), współzałożyciel, dyrygent i kierownik artystyczny chóru „Oktoich”, śpiewak-bas.

Grzegorz Cebulski
Data i miejsce urodzenia

15 września 1965
Polska (Wrocław)

Zawód

ksiądz, dyrygent

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życiorys edytuj

Od 1984 był psalmistą wrocławskiej parafii św. św. Cyryla i Metodego. W 1988 roku ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Warszawie, potem przez dwa lata studiował na Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1991 należał do współzałożycieli chóru „Oktoich”, którym kieruje nieprzerwanie od tego czasu[1]. Razem z chórem uczestniczył w kilkuset koncertach na całym świecie, nagrywał płyty przede wszystkim z prawosławną muzyką sakralną, w tym wyróżnioną nominacją do Fryderyka 2008 „Panichidę - Prawosławne nabożeństwo żałobne”[2]. Uczestniczył także w nagraniach muzyki świeckiej – płyt Golec uOrkiestra 3[3] i „Bo wolność krzyżami się mierzy” razem z Orkiestrą Reprezentacyjną Śląskiego Okręgu Wojskowego[4]. Śpiewał również jako bas w chórze Cantores Minores Wratislavienses[5].

Jest wykładowcą Międzynarodowego Seminarium muzykologicznego Convivium w Czechach. Artysta chóru Cantores Minores Wratislavienses. Członek Kapituły Akademii Fonograficznej „Fryderyki”[6].

13 kwietnia 2016 został podniesiony do godności protoprezbitera (protoijereja) przez biskupa Jerzego (Pańkowskiego)[7].

Nagrody edytuj

Indywidualne edytuj

  • 1987 – Nagroda dyrygencka Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce
  • 1993 – Order św. Marii Magdaleny
  • 1994 – Nagroda dyrygencka Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce
  • 1997 – Medal „Zasłużony Działacz Kultury"
  • 2006 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8][9]

Z chórem „Oktoich” edytuj

  • 1992, 1994, 2006, 2011 – I i II miejsca na Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Cerkiewnej w Hajnówce[10]
  • 2002 - Nagroda im. brata Alberta[11]
  • 2011 - Nagroda im. Księcia Konstantego Ostrogskiego[12]

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj