Gustaw Klauzner
 |
Ten artykuł od 2020-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Gustaw Klauzner (ur. 10 września 1946 w Wilnie) – polski tancerz, choreograf, pedagog
| Data i miejsce urodzenia |
10 września 1946 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
tancerz baletowy, choreograf, pedagog |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Absolwent Gdańskiej Szkoły Baletowej[1] i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Debiutował jako tancerz na scenie Opery Bałtyckiej partią Chłopca w balecie Piotra Schulza „Serenada” do Eine kleine Nachtmusik Mozarta w 1967, jako choreograf „Gilgamesza” do muzyki Augustyna Blocha w 1974[2]. Wychowanek Janiny Jarzynówny-Sobczak[3]. Od debiutu w 1967 solista Baletu Opery Bałtyckiej. W 1974 założył Baletową Scenę Kameralną, w 1976 obejął kierownictwo gdańskiego zespołu, którą to funkcję nieprzerwanie pełnił do 1990[4].
Występował i prezentował swoje dzieła choreograficzne na scenach Gdańska, Łodzi, Warszawy, a także Niemczech, Bułgarii, Rumunii, Holandii, Grecji, Italii, Szwecji, Rosji i Egipcie. W Zimbabwe w Afryce prowadził kursy choreograficzne. Nagradzany wielokrotnie za osiągnięcia artystyczne i popularyzację twórczości Wacława Niżyskiego i Karola Szymanowskiego.
W 2000 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi „za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywania obowiązków wynikających z pracy zawodowej w Państwowej Operze Bałtyckiej w Gdańsku”[5].
Najważniejsze kreacje sceniczne[6] edytuj
- Błazen w Jeziorze Łabędzim Piotra Czajkowskiego (1968)
- Nurali w Fontannie Bachczysaraju Beli Bartoka (1972)
- Neptun w Gdańskiej Nocy Henryka Jabłońskiego (1970)
- Uczeń w Posągach Mistrza Piotra Romualda Twardowskiego (1972)
- Sinobrody w Zamku Sinobrodego Beli Bartoka (1972)
- Tezeusz w Bacchusie i Ariadnie Alberta Rousella (1973)
- Bazylio i Torreador w Don Kichocie Ludwika Minkusa (1976)
Najważniejsze realizacje choreograficzne w Operze Bałtyckiej[7] edytuj
- Posągi Mistrza Piotra R.Twardowskiego wraz z Janiną Jarzynówną-Sobczak (1973)
- Gilgamesz A. Blocha (1974)
- Hamlet do muzyki Czajkowskiego
- Odys J. Hajduna
- Ekstaza A. Skriabina
- C-67 H. Jabłońskiego (1975)
- Reanimacja J. Skrzeka (1976)
- Na kwaterze St. Moniuszki
- Osamotnienie A. Blocha
- Mandragora K. Szymanowskiego
- Medea J. Łuciuka (1979)
- Pan Twardowski L. Różyckiego (1980)
- Fragmenty z życia artysty do muzyki C. Debussego i M. Ravela (1981)
- Mity K. Szymanowskiego
- Doktor Oj Boli! I. Morozowa (1983)
- In Memoriam Chopin (1983, 1996)
- Jurand A. Josifowa (1985)
- Isadora moja miłość... do muzyki J.S. Bacha, L. van Beethovena, R. Schuberta, F. Chopina, R. Straussa, R. Wagnera (1980)
- Bolero M. Ravela,
- Aria nr 5 z Bachianas Brasileiras H. Villi – Lobosa
- Amerykanin w Paryżu G. Gerschwina (1996)
- Królewna Śnieżka i Siedmiu Krasnoludków B. Pawłowskiego (1997)
- Pan Twardowski muz. Ludomir Rużycki (2008, Teatr Wielki Opera Narodowa)[8]
Przypisy edytuj
- ↑ Historia [online], szkolabaletowa.pl [dostęp 2020-02-02].
- ↑ Gilgamesz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2020-02-02].
- ↑ taniec POLSKA [pl] – teksty – Janina Jarzynówna-Sobczak – sylwetka [online], www.taniecpolska.pl [dostęp 2020-02-02].
- ↑ taniec POLSKA [pl] – instytucje – Opera Bałtycka [online], taniecpolska.pl [dostęp 2020-02-02].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 czerwca 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2000 r. nr 24, poz. 503).
- ↑ Gustaw Klauzner, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-02-02].
- ↑ Opera Bałtycka :: Wykaz premier [online], old.operabaltycka.pl [dostęp 2020-02-02].
- ↑ Warszawa. Premiera "Pana Twardowskiego" [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2020-02-04].