Hłubelek

jezioro na Pojezierzu Białoruskim

Hłubelek[1] (biał. Глубелька, Hłubielka) – jezioro w północnej części Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Świr.

Hłubelek
Глубелька
ilustracja
Położenie
Państwo

 Białoruś

Lokalizacja

sielsowiet Świr

Wyspy

1 (0,1 ha)

Morfometria
Powierzchnia

0,09 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


0,52 km
0,35 km

Głębokość
• maksymalna


17 m

Długość linii brzegowej

1,66 km

Objętość

0,55 mln m³

Hydrologia
Rzeki zasilające

strumień z jeziora Jerezmieniec

Rzeki wypływające

strumień do jeziora Hłubel

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Hłubelek”
54°57′50,0″N 26°23′20,5″E/54,963889 26,389028

Charakterystyka edytuj

Jezioro położone jest w dorzeczu Straczy, 35 km na północny zachód od miasta Miadzioł, 2,5 km na północny wschód od wsi Olszew, w granicach Parku Krajobrazowego „Błękitne Jeziora”. Jego powierzchnia wynosi 0,09 km², głębokość maksymalna – 17 m, długość – 0,52 km, szerokość maksymalna – 0,35 km, długość linii brzegowej – 1,66 km, objętość wody – 0,55 mln m³, powierzchnia zlewiska – 0,41 km². Na środku znajduje się wyspa o powierzchni 0,1 ha. Do zbiornika od wschodu wpływa strumień z jeziora Jerezmieniec, od zachodu wypływa strumień do jeziora Hłubel[2].

Stoki misy jeziora mają wysokość 10–20 m, na wschodzie do 35 m, piaszczyste i piaszczysto-żwirowe, pokryte lasem. Brzegi są niskie, zabagnione i pokryte krzewami, na wschodzie i północnym zachodzie zlewają się ze stokami. Dno pokryte jest sapropelem. Jezioro odznacza się wysoką przejrzystością i czystością wody, a także malowniczym otoczeniem. Pas roślinności wzdłuż brzegów ma szerokość 10 m. Występuje w nim kłoć – rzadka na Białorusi, chroniona roślina, wpisana do republikańskiej Czerwonej Księgi[2].

Jezioro w latach 1922–1939 (1945) leżało na terytorium II Rzeczypospolitej[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Mapa Taktyczna Polski 1:100 000. Mapster, 1931. [dostęp 2018-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)].
  2. a b Błakitnaja... s. 127.

Bibliografia edytuj

  • N.A. Dziśko, M.M. Kurłowicz, Ja. W. Małaszewicz, S.P. Samuel, B.I. Saczanka, I.P. Chauratowicz, W.P. Jakuszka: Błakitnaja kniha Biełarusi: Encykłapiedyja. Mińsk: „Biełaruskaja Encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 1994, s. 416. ISBN 5-85700-133-1. (biał.).