HMS Manicaokręt balonowy należący do Royal Navy, wziął udział w bitwie o Gallipoli w 1915 roku.

HMS „Manica”
Ilustracja
HMS „Manica” z balonem
Klasa

okręt balonowy

Historia
Wodowanie

1900

Zamówiony dla  Wielka Brytania
Nazwa

SS „Manica”

Wycofanie ze służby

1915

 Royal Navy
Nazwa

HMS „Manica” (do 1917)
HMS „Huntball”

Wejście do służby

1915

Wycofanie ze służby

1918

 Wielka Brytania
Nazwa

SS „Phorus”

Wejście do służby

1919

Wycofanie ze służby

1931

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

4120 t

Długość

110 m

Szerokość

14,3 m

Zanurzenie

7,9 m

Napęd
1 maszyna parowa potrójnego rozprężania, 1 śruba
Prędkość

12 węzłów

Uzbrojenie
zobacz w tekście
Wyposażenie lotnicze
jeden balon
jeden wodnosamolot

Historia

edytuj

Wodowany w 1900 roku statek towarowy SS „Manica” został wynajęty przez Admiralicję 11 marca 1915 roku (zakupiono go od armatora Ellerman & Bucknall Steamship Company później w tym samym roku) w celu przebudowania go na okręt balonowy mający wspomóc flotę angielską w operacjach w Cieśninie Dardanelskiej[1]. Okręt został przebudowany w pośpiechu w stoczni H. Grayson & Company w Birkenhead, gdzie został uzbrojony w pojedynczą armatę 12-funtową (76 mm) i pojedynczą armatę przeciwlotniczą 3-funtową (47 mm), skonstruowano na nim drewnianą platformę balonową i wyposażony go w sprzęt do obsługi balonu[1]. Od 9 kwietnia do połowy września „Manica” brał udział w bitwie o Gallipoli, wypuszczany z jego pokładu balon na uwięzi służył do obserwacji ruchów nieprzyjaciela i kierowania ogniem[1].

Po powrocie do Wielkiej Brytanii okręt skierowano do stoczni Cammell, Laird and Company, gdzie przebudowano platformę balonową, między innymi obudowując ją wysokimi ścianami, wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze dwoma pojedynczymi armatami 6-funtowymi (57 mm) i wyposażono go w wodnosamolot oraz warsztat naprawczy[2]. Po remoncie okręt został wysłany do Zanzibaru, gdzie dotarł w kwietniu 1916 roku. Służył tam do maja 1917 roku, sugerowano przebudowę okrętu na bazę wodnosamolotów, ale ostatecznie został on wycofany ze służby 20 sierpnia 1917 roku. Przemianowany na „Huntball” służył jako węglowiec do czerwca 1918 roku[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c R. Layman: Before the Aircraft Carrier. s. 73.
  2. a b R. Layman: Before the Aircraft Carrier. s. 74.

Bibliografia

edytuj
  • R.D. Layman: Before the Aircraft Carrier: The Development of Aviation Vessels, 1849-1922. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1989. ISBN 978-0-87021-210-9.

Linki zewnętrzne

edytuj