Haleakalā
Haleakalā – wulkan na Oceanie Spokojnym na wyspie Maui w archipelagu Hawajów. Wznosi się na wysokość 3055 m n.p.m. Jego szczyt jest często spowity gęstymi chmurami.
Państwo | |
---|---|
Stan | |
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
3055[1] m n.p.m. |
Wybitność |
3055 m |
Dane wulkanu | |
Rok erupcji |
1750[1] |
Typ wulkanu | |
Aktywność | |
Położenie na mapie Oceanu Spokojnego | |
Położenie na mapie Hawajów | |
20°42′35″N 156°15′12″W/20,709722 -156,253333 |
Znajduje się na terenie Parku Narodowego Haleakalā o powierzchni 122,15 km². Krater wulkanu o długości 11,3 km i szerokości 3,2 km ma obwód 34 km. Jego głębokość dochodzi do 800 metrów.
Ostatni raz wulkan ten wybuchł około 1750. Z jego bocznego krateru wypłynęła lawa, która wpłynęła do Zatoki La Perouse’a.
Od zachodniej strony krateru znajduje się punkt widokowy dla odwiedzających to miejsce turystów. Jedną z atrakcji są widowiskowe wschody i zachody słońca widoczne z krateru.
W 1961 na szczycie wulkanu zarejestrowano rekordowo niską na Hawajach temperaturę powietrza (−10 °C).
Legenda
edytujW języku tubylców nazwa Haleakalā oznacza „Dom Słońca”. Według legendy miejscowy półbóg Maui wszedł rankiem na szczyt krateru, chwycił promienie słońca i zmusił Słońce, aby w tym miejscu zawsze zwalniało swój bieg i dłużej przebywało nad wyspą. W ten sposób mieszkańcy wyspy zyskali dłuższy dzień i mogli zbierać obfitsze plony.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Haleakala. [w:] Global Volcanism Program [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2020-03-25]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Cudowny Świat/Najpiękniejsze zakątki i krajobrazy, Przegląd Readers’s Digest, Warszawa 2000, ISBN 83-88243-10-1.