Halina Kalmanowicz
Halina Kalmanowicz (ur. ok. 1914 w Wilnie, zm. 1941 lub 1942 w Wilnie?) – polska pianistka żydowskiego pochodzenia.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Wilnie w rodzinie żydowskiej. Gry na fortepianie uczyła się w Wileńskim Konserwatorium Muzycznym w klasie profesor Cecyli Krawer, które ukończyła z odznaczeniem[1]. Następnie studiowała w Berlinie u profesora L.Kreutzera[1], w Wiedniu w profesora Weingartena[1] a po powrocie do Polski studiowała w Konserwatorium Warszawskim w klasie fortepianu u Zbigniewa Drzewieckiego. W 1937 roku rozpoczęła studia pianistyczne u Emila von Sauera w Wiedniu.
W 1932 wzięła udział w II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, jednak nie dotarła do finału. Później występowała na koncertach organizowanych przez Organizację Ruchu Muzycznego. W 1937 wzięła udział w III Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, na którym zdobyła XIII nagrodę. Od tego czasu do wybuchu II wojny światowej aktywnie koncertowała na terenie Polski oraz brała udział w koncertach organizowanych przez Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Po wybuchu wojny pozostała w Wilnie. W 1941 roku została przesiedlona do wileńskiego getta, gdzie prawdopodobnie została zamordowana.
W jej repertuarze były utwory m.in. Karola Szymanowskiego oraz Fryderyka Chopina.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Przegląd Artystyczny : czasopismo miesięczne ilustrowane dla spraw teatru, muzyki, sztuk plastycznych, literatury, radia i filmu R.8, 1937 nr 8-9 (X), 1937, s. 5-6 [dostęp 2024-02-23].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 139–140. ISBN 83-910515-1-X.