Halszka Vincenz-Poniatowska

Halszka Vincenz-Poniatowska
Data urodzenia	1925
Data śmierci	2006
Zawód, zajęcie	działaczka społeczna
Narodowość	polska
Małżeństwo	Kazimierz Vincenz

Halszka Vincenz-Poniatowska (ur. 1925, zm. 2006)^[1] – polska emigracyjna działaczka społeczna ze Szwajcarii.

Życiorys

Podczas niemieckiej okupacji Polski została wywieziona na roboty przymusowe do Rzeszy. Uciekła z nich do Szwajcarii, gdzie trafiła do obozu dla dziewcząt „Wola”, zorganizowanego we wsi Feldbach w willi „Goldenberg”, wynajętej przez Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu^[2]. Była to placówka szkolno-wychowawcza przeznaczona dla młodych (14–19 lat) uciekinierek z robót przymusowych w Niemczech. W obozie zorganizowano szkołę powszechną oraz prowadzono kursy sanitarne, wojskowe oraz gospodarstwa domowego. Funkcjonował od lata 1944 do listopada 1945. Po likwidacji część spośród 48. dziewcząt wraz z kierowniczką obozu, Haliną Jastrzębowską-Kenarową, wróciła do Polski. Ona jednak postanowiła zostać w Szwajcarii. Wyszła tam za mąż za dużo starszego od siebie emigranta polskiego Kazimierza Vinceza, działacza kulturalnego^[2].

Od 1950 prowadziła z nim Kiermasz Książki Polskiej przy Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów w Szwajcarii^[3]. Była to jednocześnie promocja polskiej książki i czytelnictwa w tym kraju^[4]. Z uzyskiwanych dochodów KKP finansował różne przedsięwzięcia kulturalne, m.in. konkursy dla młodzieży pn. „Szukamy poloników”. Kierowała także Biblioteką Koła SPK w Zurychu. Organizowała pomoc finansową i rzeczową (paczki) dla potrzebujących, m.in. Polaków na Białorusi. W latach 1963–1973 zasiadała w Komitecie Nagrody im. Anny Godlewskiej. Później administrowała fundacją pn. Fundusz Kazimierza F. Vincenza.

W 1968 wspólnie z mężem otrzymała dyplom zasługi przyznany przez delegata prymasa Polski dla duszpasterstwa emigracji^[3]. Natomiast w 1994 również z mężem (już nieżyjącym) została uhonorowana dyplomem uznania od ministra spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej^[3].

Małżeństwo

Jej mężem był Kazimierz Vincenz. Była jego drugą żoną. Miała pasierbicę Alinę, po mężu Chodkowską

Przypisy

↑ Elżbieta Kołtun, „Wylewy w pustkę – Korespondencja Stanisława Vincenza z Kazimierzem Wierzyńskim w perspektywie intymistycznej”, Uniwersytet Wrocławski
↑ ^a ^b „Wola” – Historia obozu szkolnego dla Polek (1944–1945). Google Arts & Culture. [dostęp 2024-04-12]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Spuścizna Kazimierza i Halszki (zd. Poniatowskiej) Vincenzów (1938–2006). polenmuseum.ch. [dostęp 2024-04-12]. (pol.).
↑ 25-lecie działalności KKP. „Biuletyn Parafialny Katolickiej Misji Polskiej w Szwajcarii”. nr 4, s. 2, Czerwiec 1975.

Bibliografia

Spuścizna Kazimierza i Halszki (zd. Poniatowskiej) Vincenzów (1938–2006), polenmuseum.ch
„Wola” – Historia obozu szkolnego dla Polek (1944–1945), Google Arts & Culture

[1] Elżbieta Kołtun, „Wylewy w pustkę – Korespondencja Stanisława Vincenza z Kazimierzem Wierzyńskim w perspektywie intymistycznej”, Uniwersytet Wrocławski

[wo-2] „Wola” – Historia obozu szkolnego dla Polek (1944–1945). Google Arts & Culture. [dostęp 2024-04-12]. (pol.).

[af-3] Spuścizna Kazimierza i Halszki (zd. Poniatowskiej) Vincenzów (1938–2006). polenmuseum.ch. [dostęp 2024-04-12]. (pol.).

[bp-4] 25-lecie działalności KKP. „Biuletyn Parafialny Katolickiej Misji Polskiej w Szwajcarii”. nr 4, s. 2, Czerwiec 1975.

[1]

[2]

[3]

[4]