Harald III Hein (duń. Harald 3. Hén) (ur. ok. 1041, zm. 17 kwietnia 1080) – król Danii w latach 1074 – 1080, syn Swena Estrydsena.

Harald Hein
Ilustracja
król Danii
Okres

od 1074
do 17 kwietnia 1080

Dane biograficzne
Dynastia

Estrydsenidzi

Data urodzenia

ok. 1041

Data śmierci

17 kwietnia 1080

Miejsce spoczynku

Kościół Świętego Krzyża w Dalby

Ojciec

Swen II Estrydsen

Żona

Małgorzata Asbjørnsdatter

Zanim został królem, Harald przewodził w roku 1069 ostatniemu najazdowi wikingów na Anglię. Okazją do wykorzystania miało być niezadowolenie Anglików z rządów normandzkiego najeźdźcy Wilhelma Zdobywcy. Najazd jednak nie powiódł się i Harald powrócił do Danii, gdzie po śmierci ojca został obwołany królem.

Pomijając drobne konflikty z braćmi Erykiem Dobrym i Kanutem Świętym (wspieranych przez króla Norwegii Olafa Kyrre Pokojowego) czas panowania Haralda był czasem pokoju. Król utrzymywał nawiązane przez swojego ojca dobre stosunki z kościołem i papieżem (który popierał go w konfliktach z braćmi). Harald został również zapamiętany jako przyjazny chłopom, ponieważ często rozsądzał konflikty na korzyść ich, a nie możnych. Udostępnił również lasy królestwa dla wszystkich jego mieszkańców i zmodernizował system monetarny kraju.

Przydomek Haralda, hein/hén ("osełka"), miał wskazywać na słabość króla. Prawdopodobnie został on mu nadany przez zwolenników Kanuta Świętego.

Harald zmarł bezdzietnie 17 kwietnia 1080. Pochowany został w kościele w Dalby (Skania).

Linki zewnętrzne

edytuj