Hienadź Ciarenia
Hienadź Wiktarawicz Ciarenia (biał. Генадзь Віктаравіч Цярэня, ros. Геннадий Викторович Тереня, Giennadij Wiktrorowicz Tierienia; ur. 9 maja 1948 w Stajkach w rejonie orszańskim) – białoruski milicjant i polityk, członek Zjednoczonej Partii Obywatelskiej; deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1999–2000 zastępca przewodniczącego Rady Najwyższej.
Pełne imię i nazwisko |
Hienadź Wiktarawicz Ciarenia |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1948 |
Zastępca przewodniczącego Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od lipca 1999 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny, |
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od 9 stycznia 1996 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny, |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Członek Komitetu Narodowego Zjednoczonej Partii Obywatelskiej | |
Okres |
od 1995 |
Przynależność polityczna |
Życiorys
edytujMłodość i praca
edytujUrodził 9 maja 1948 roku w osadzie Stajki, w rejonie orszańskim obwodu witebskiego Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1967 roku ukończył Orszańskie Technikum Transportu Kolejowego, w 1976 roku – studia na Oddziale Filozofii Wydziału Historii Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego, w 1990 roku – Akademię Milicji MSW Białorusi, w 1997 roku – Akademię Zarządzania przy Prezydencie Republiki Białorusi ze specjalnością „prawo międzynarodowe”[1].
W roku 1967 pracował jako kierownik placu towarowego na stacji kolejowej Stiepianka. W latach 1970–1971 był zastępcą kierownika działu kontenerowego tej stacji. W latach 1971–1974 pracował jako inżynier, starszy inżynier w laboratorium Zarządu Białoruskiej Kolei. W latach 1974–1996 był starszym inspektorem, zastępcą komendanta Głównego Urzędu Milicji Kryminalnej – szefem Wydziału do Walki z Przestępczością Gospodarczą MSW Białorusi[1]. Był członkiem Zjednoczonej Partii Obywatelskiej, od 1995 roku wchodził w skład Komitetu Narodowego tego ugrupowania[1]. W wyborach parlamentarnych w 1995 roku kandydował jednak jako bezpartyjny[2].
Działalność parlamentarna
edytujW drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Sienneńskiego Okręgu Wyborczego Nr 51[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[4]. Należał do opozycyjnej wobec prezydenta Alaksandra Łukaszenki frakcji „Działanie Obywatelskie”[1]. Od 3 czerwca był przewodniczącym grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Litewskiej[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory jednak nigdy się nie odbyły[6].
Odznaczenia
edytuj- Cztery medale[1].
Życie prywatne
edytujHienadź Ciarenia jest prawosławny, ma żonę i dwie córki[1]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Kto… ↓, s. 266–267
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-29)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.