Hodowla zachowawcza

Ten artykuł od 2011-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hodowla zachowawcza – świadome działanie prowadzące do utrzymania zanikających pierwotnych ras zwierząt, którego celem jest ochrona zasobów genowych. Za rasę zanikającą uznaje się tę, która reprezentowana jest przez 1000-5000 samic. W stadach objętych hodowlą zachowawczą nie prowadzi się selekcji na cechy użytkowe, stosuje się zaś metody przeciwdziałające wzrostowi chowu wsobnego. Hodowle te są zwykle utrzymywane dzięki dotacjom państwowym.

W Polsce prowadzi się hodowle zachowawcze następujących ras:

bydło: czerwona polska, białogrzbieta, polska czarno-biała, polska czerwono-biała
konie: konik polski, koń huculski, koń wielkopolski, koń małopolski, koń śląski, polski koń zimnokrwisty
owce: wrzosówka, świniarka, polska owca górska odmiana barwna, cakiel podhalański, owca uhruska, owca żeleźnieńska, owca pomorska, owca kamieniecka, owca olkuska, merynos polski odmiana barwna, merynos polski starego typu, owca wielkopolska, polski corriedeil
kury: zielononóżka kuropatwiana