Wikipedia

Hot Hot Heat

Hot Hot Heat – kanadyjski zespół indierockowy działający od 1999 roku w składzie: Steve Bays (śpiew, instrumenty klawiszowe), Paul Hawley (perkusja) i Dustin Hawthorne (gitara basowa). Podczas koncertów grupa jest wspierana przez gitarzystę Luke’a Pacquina.

Hot Hot Heat
ilustracja
Rok założenia

1999

Pochodzenie

 Kanada

Gatunek

indie rock

Strona internetowa

Historia edytuj

Dustin Hawthorne i Steve Bays grali razem w różnych zespołach do roku 1995. Poznali Paula Hawleya w 1998, a rok później powstał Hot Hot Heat. Do grania na keyboardzie został zmuszony Bays, ponieważ nikt inny nie miał nigdy do czynienia z instrumentami klawiszowymi. Hawley postanowił grać na perkusji, a Hawthorne na gitarze basowej. Matthew Marnick, przyjaciel zespołu, przyjął rolę wokalisty.

W 2000 roku zespół postanowił grać bardziej melodyjnie, w stylu pełnym wpływów z muzyki pop. Ze śpiewania zrezygnował Marnick. Do grupy przyjęto gitarzystę Dantego DeCaro. Inspirując się brzmieniem zespołów Nowej Fali takich jak XTC czy The Clash, nowy skład z Baysem jako wokalistą wydał serię singli i zaczął intensywnie koncertować z zespołami amerykańskiej sceny indie.

Koncertowe oblicze Hot Hot Heat zainteresowało wytwórnię Sub Pop. W 2001 roku podpisała z zespołem kontrakt, a rok później została wydana ich pierwsza EP Knock Knock Knock. Jej następcą była płyta zatytułowana Make Up The Breakdown, wyprodukowana przez producenta Jacka Endino (znanego ze współpracy z Nirvaną i Soundgarden).

Album został ciepło przyjęty przez krytyków, a single z tej płyty (Bandages oraz Talk to Me, Dance With Me) były często grane w MTV oraz w amerykańskich stacjach radiowych. Natomiast w Wielkiej Brytanii emisja singla Bandages została zakazana w radiu BCC Radio 1 z powodu wojny na Bliskim Wschodzie. Dało to dość niską w porównaniu z USA lokatę na liście sprzedaży singli.

W 2003 roku, nakładem wytwórni OHEV Records została wydana składanka Scenes One Through Thirteen (była już przygotowana w 2001 roku). Zawierała ona utwory Hot Hot Heat z okresu, kiedy poszukiwali oni jeszcze swojego brzmienia.

W 2004 roku Make up Breakdown wygrał nagrodę Canadian Independent Music Awards w kategorii "Najlepszy album". W październiku Dante DeCaro ogłosił, że pozostanie w zespole do czasu nagrania ich drugiej płyty o tytule Elevator. Na jego miejsce został przyjęty Luke Paquin.

Dyskografia edytuj

Albumy edytuj

  • 7" singel zawierający 4 piosenki (2000, Ache Records)
  • Split (dzielona 12" LP z Red Light Sting, 2000, Ache Records)
  • 7" singel zawierający 3 piosenki (2001, Monoton Studios)
  • Scenes One Through Thirteen (OHEV Records, nagrana w 2001 roku, wydana 2 lata później)
  • Knock Knock Knock (EP, 2002, Sub Pop)
  • Make up Breakdown (2002, Sub Pop)
  • Elevator (2005, Warner Bros.)
  • Happiness Ltd. (2007)
  • Future Breeds (2010)

Single edytuj

  • "Bandages" (2003, z albumu Make up Breakdown)
  • "Talk to Me, Dance With Me" (2003, z albumu Make up Breakdown)
  • "No, Not Now" (2004, z albumu Make up Breakdown)
  • "Goodnight, Goodnight" (2005, z albumu Elevator)
  • "Middle of Nowhere" (2005, z albumu Elevator)
  • "Let Me In" (2007, z albumu Happiness Ltd)
  • "Give Me It" (2007, z albumu Happiness Ltd)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hot_Hot_Heat&oldid=73053319”