Koszary Racławickie
Koszary Racławickie (Defensionskaserne) – element umocnień Twierdzy Toruń, obecnie mieści się w nich hotel Bulwar. Znajduje się przy ul. Flisaczej 9.
 nr rej. 361 (gminna ewidencja zabytków)
| |
 Koszary widziane z mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Flisacza 9 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
5 (pierwotnie 4) |
| Rozpoczęcie budowy |
1819 |
| Ukończenie budowy |
1822 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′28,4″N 18°36′09,5″E/53,007889 18,602639
| |
Historia edytuj
Koszary powstały w latach 1820–1822[1], na miejscu wyburzonego w 1656 klasztoru benedyktynek. Jest to masywny budynek w stylu klasycystycznym, założony na planie wydłużonego prostokąta, trójpiętrowy z czterospadowym dachem. Między drugim a trzecim piętrem znajdował się strop przeciwbombowy w postaci poduszki piaskowej. W elewacjach wschodniej i południowej umieszczono otwory strzelnicze umożliwiające obronę wybrzeża wiślanego - pod tym względem koszary pełniły rolę kaponiery. Elewacja zachodnia zyskała skromną artykulację architektoniczną w postaci boniowania na pierwszym piętrze i lizen przechodzących przez dwa pozostałe piętra. Pierwsze i drugie piętro zostały ponadto oddzielone prostym gzymsem[potrzebny przypis].
W okresie międzywojennym koszary służyły instytucjom związanym z marynarką wojenną. Od 18 stycznia 1920 do końca miesiąca tutaj stacjonował I Batalion Morski, którego podziały zajmowały kolejne miasta i porty Pomorza przydzielone Polsce na mocy Traktatu Wersalskiego. Od lutego do czerwca 1920 skoszarowana była tu Kadra Marynarki Wojennej, składająca się z 3 kompanii, która następnie sformowała II Morski Batalion i wyruszyła na front wojny polsko-bolszewickiej. Od września 1920 w koszarach mieściły się koszary i dowództwo Flotylli Wiślanej, aż do jej likwidacji w 1925. W latach 1925-1938 mieściły Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej (od 1928 r. pod nazwą Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej). W budynku mieścił się internat szkoły (drugie i trzecie piętro), czytelnia z biblioteką, kuchnia, jadalnia, areszt, warsztaty szewski i krawiecki, świetlica, gabinet komendanta oraz mieszkania obsługi szkoły. Sale wykładowe, gabinety naukowe, sala gimnastyczna i gabinet dyrektora nauk znalazły się w byłej Wozowni Artyleryjskiej, dziś nieistniejącej (w jej miejscu jest zjazd z mostu, tzw. Ślimak Getyński)[2].
Po II wojnie światowej, do 1993 r. był tu internat Zespołu Szkół Budowlanych (ob. Zespół Szkół Technicznych)[potrzebny przypis].
Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 361)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 142.
- ↑ Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013, s. 18-24. ISBN 978-83-7565-309-0.
- ↑ Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 94.
Bibliografia edytuj
- Mirosław Giętkowski, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer: Twierdza Toruń. Toruń: Dom Wydawniczy Duet, 2004. ISBN 83-89706-12-1.