Hymn Palestyny
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Biladi (pol. „Mój Kraj”), nazywany również Hymnem Palestyńskiej Rewolucji, został w 1996 roku przyjęty jako hymn Autonomii Palestyńskiej.
| |
| Autonomia | |
|---|---|
| Tekst | |
| Muzyka | |
| Lata obowiązywania |
1996– |
Jako hymn Palestyńczyków został przyjęty uchwałą Palestyńskiego Zgromadzenia Narodowego (ang. Palestinian National Council) w 1996 roku, zgodnie z artykułem 31 Palestyńskiej Deklaracji Niepodległości z 1988 roku. Autorem słów jest Said Al Muzayin, znany również jako Fata Al Thawra. Muzykę skomponował egipski kompozytor Ali Ismael.
Od roku 1936 Palestyńczycy uznawali jako nieoficjalny hymn Mawtini (arab. موطني, „Moja Ojczyzna”). Pieśń tę skomponował libański kompozytor Mohammad Flaifel, do słów Ibrahima Touqana. Pieśń Mawtini nie jest tożsama z obecnym oficjalnym hymnem Autonomii Palestyńskiej.
Słowa edytuj
بلادي يا أرضي يا أرض الجدود
بلادي بلادي بلادي
يا شعبي يا شعب الخلود
بعزمي وناري وبركان ثأري وأشواق دمي لأرضي وداري
صعدت الجبال وخضت النضال
قهرت المحال عبرت الحدود
بلادي بلادي بلادي
يا شعبي يا شعب الخلود
بعزم الرياح ونار السلاح وإصرار شعبي بأرض الكفاح فلسطين
داري فلسطين ناري فلسطين
ثأري وأرض الصمود
بلادي بلادي بلادي
يا شعبي يا شعب الخلود
بحق القسم تحت ظل العلم
بأرضي وشعبي ونار الألم سأحيا فدائي
وأمضي فدائي وأقضي فدائي
الى أن تعود بلادي
بلادي يا شعب الخلود
Polskie tłumaczenie[potrzebny przypis] edytuj
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, skąd wiodę swój ród.
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, gdzie wieczny mój lud.
- Z uporem i ogniem i zemsty mej gromem
- i krwi mej tęsknotą za ziemią i domem
- na góry się wspiąłem i walkę podjąłem
- skruszyłem kajdany, przemogłem zły los.
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, skąd wiodę swój ród.
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, gdzie wieczny mój lud.
- W porywach wichury rozległy się salwy,
- nasz naród bój podjął, by światu oznajmić:
- mój dom – Palestyna, mój kraj – Palestyna
- i ziemia jedyna i zemsty mej zew.. .
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, skąd wiodę swój ród.
- Fidai, fidai, fidai – o ziemio, gdzie wieczny mój lud.
- Z przysięgą niezłomną i gniewem ogromnym,
- pod cieniem sztandaru, na ból swój niepomny
- żyć będę, fidai, i pójdę, fidai
- aż wrócę do kraju, gdzie został mój dom.