IŻ-350

IŻ-350 (ИЖ-350)
Producent	Iżmasz
Okres produkcji	1946-1951
Miejsce produkcji	Iżewsk ZSRR
	Napęd
Silnik	1-cyl. dwusuwowy; chłodzony powietrzem ; średnica cyl. × skok; tłoka 72×85 mm
Pojemność	346 cm³
Stopień sprężania	5,8:1
Moc	10,5 KM przy; 4000 obr./min
Skrzynia biegów	4
	Ogumienie
Rozmiar opon	3,25-19
	Inne
Poprzednik	IŻ-12
Następca	IŻ-49
Modele bliźniacze	DKW NZ 350-1
Modele podobne	Jawa 350 pérák

IŻ-350 (ros. ИЖ-350) – radziecki średni motocykl klasy 350 cm³ produkowany w latach 1946-1951 w zakładach Iżmasz w Iżewsku. Stanowił kopię niemieckiego DKW NZ 350-1.

Historia edytuj

Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej władze radzieckiego przemysłu zdecydowały o podjęciu na nowo produkcji motocykli w zakładach Iżmasz w Iżewsku, które przed wojną zajmowały się produkcją motocykli o pojemności 300 do 350 cm³. Pierwszym miała być kopia niemieckiego lekkiego motocykla DKW RT 125-1, lecz dyrekcji zakładów udało się przekonać władze o celowości produkcji średnich motocykli, jak przed wojną (RT-125 był już produkowany w Moskwie i Kowrowie, jako M1A i K-125)^[1]. Jako wzór wybrano wobec tego niemiecki DKW NZ 350-1 o pojemności silnika 346 cm³^[2]. Model NZ 350-1 stanowił wprowadzone do produkcji podczas wojny ulepszenie przedwojennego NZ 350, ze zmodernizowanym silnikiem, z odlewanym żeliwnym karterem i nowszą prądnicą przejętą z DKW RT 125^[3]. Skrzynia biegów miała 4 przełożenia i sterowana mogła być nożnie lub ręcznie^[3].

Skopiowany motocykl nazwany został IŻ-350. Skompletowanie dokumentacji i oprzyrządowania nastąpiło przy udziale zakładów DKW, w ramach reparacji wojennych^[1]. Pierwotnie używano nawet niemieckich półfabrykatów^[1]. Produkcję uruchomiono pod koniec 1946 roku, w którym wyprodukowano 83 sztuki^[1]. W 1947 wyprodukowano 2357 motocykli, a w kolejnym roku – 16 042^[1]. Konstrukcję w toku produkcji ulepszono, między innymi zamieniając żeliwny karter silnika na odlewany aluminiowy, co pozwoliło zmniejszyć masę o 28 kg^[2].

Od 1947 roku produkowano także małe ilości opracowanej w Iżewsku wersji sportowej – crossowej IŻ-350S. Główną zmianą było nowoczesne zawieszenie przednie i tylne ze sprężynami i hydraulicznymi amortyzatorami. Z przodu zastosowano widelec teleskopowy, w tylnym zawieszeniu – wahacze^[1]. Tłumiki poprowadzono wyżej, ponad osią koła tylnego^[1]. Zdjęto reflektor, światło tylne, bagażnik i mechanizm ręcznej zmiany biegów^[1].

Do końca produkcji w 1951 roku zbudowano 126 267 motocykli IŻ-350^[1] lub według innych danych 127 090^[4]. Następcą był zmodernizowany IŻ-49, w którym zastosowano zawieszenie ze sportowego IŻ-350S^[1].

IŻ-350 1951 roku
Silnik

Uwagi edytuj

↑ ^a ^b ^c Dane analogicznego pod tym względem motocykla IŻ-49. Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ».

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ», „Tiechnika Mołodioży” nr 3/1999.
↑ ^a ^b A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.223-224
↑ ^a ^b A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.187
↑ Skolko i kakich IŻej izgotowleno na 1. 01. 1986 (Сколько и каких ИЖей изготовлено на 1.01.1986), „Za rulom” 10/1986 s.8.

Bibliografia edytuj

Oleg Kurichin: Wozrożdienije marki «IŻ», "Tiechnika Mołodioży" nr 3/1999 (ros.)
A. Woroncow, Je. Pewzner, D. Dolnikow, A. Popow, R. Sazonow: Encykłopiedija motocykłow, Za Rulom, 2003, Moskwa, ISBN 5-85907-340-2 (ros.)

[iz-1] Dane analogicznego pod tym względem motocykla IŻ-49. Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ».

[iz49-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ», „Tiechnika Mołodioży” nr 3/1999.

[ency-3] A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.223-224

[dkw-4] A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.187

[wypusk-5] Skolko i kakich IŻej izgotowleno na 1. 01. 1986 (Сколько и каких ИЖей изготовлено на 1.01.1986), „Za rulom” 10/1986 s.8.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]