IŻ-49
IŻ-49 (ros. ИЖ-49) – radziecki średni motocykl klasy 350 cm³ produkowany w latach 1951-1958 w zakładach Iżmasz w Iżewsku.
| |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1951-1958 |
| Miejsce produkcji | |
| Napęd | |
| Silnik |
1-cyl. dwusuwowy |
| Pojemność |
346 cm³ |
| Stopień sprężania |
5,8:1 |
| Moc |
10,5 KM przy |
| Skrzynia biegów |
4 |
| Ogumienie | |
| Rozmiar opon |
3,25-19 |
| Wymiary i masa | |
| Długość |
2120 mm |
| Szerokość |
770 mm |
| Wysokość |
980 mm |
| Rozstaw osi |
1430 mm |
| Masa własna |
160 kg |
| Pojemność baku |
13 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
90 km/h[1] |
| Inne | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Modele podobne | |
Historia edytuj
IŻ-49 stanowił rozwinięcie modelu IŻ-350, wywodzącego się z konstrukcji niemieckiego DKW NZ 350-1, przejętego przez ZSRR w ramach reparacji po II wojnie światowej[1]. Z IŻ-350 zachowano ramę (spawaną z tłoczonych profili)[2], silnik, oraz inne podzespoły, jak reflektor[1]. Głównym ulepszeniem było nowoczesne zawieszenie przednie i tylne ze sprężynami i hydraulicznymi amortyzatorami, przejęte ze sportowego modelu IŻ-350S, które znacznie podniosło komfort jazdy[1]. Z przodu zastosowano widelec teleskopowy, w tylnym zawieszeniu – wahacze z nisko zawieszonymi amortyzatorami, mocowanymi do ramy po bokach koła. Pojemnik na narzędzia umieszczono w niszy w zbiorniku paliwa[1]. Zastosowano też inne ulepszenia konstrukcyjne i technologiczne, które doprowadziły do wydłużenia gwarancji z 2000 do 10 000 km przebiegu lub półtora roku eksploatacji[1]. Na bagażniku umieszczone było demontowane pojedyncze siedzenie dla pasażera. Motocykl osiągał prędkość maksymalną 90 km/h, a zapas paliwa wystarczał na 300 km przy prędkości 60 km/h[1].
Projekt motocykla ukończono w 1949 roku, stąd otrzymał oznaczenie IŻ-49, lecz produkcję rozpoczęto w 1951 roku. Pomimo ogólnie mało nowoczesnej konstrukcji, popyt na motocykl rósł. Do zakończenia produkcji w 1958 roku wyprodukowano 507 603 sztuk[3]. Do wad motocykla zaliczano przegrzewający się w lecie żeliwny cylinder silnika i łatwo zapychający się gaźnik[2].
Produkowano oprócz tego w niewielkich ilościach sportową (crossową) wersję oznaczoną IŻ-50[1]. W 1956 opracowano wózek boczny do IŻ-49, którego produkcję umieszczono w Wiatsko-Polanskim Zakładzie Budowy Maszyn (WPMZ) w Wiatskich Polanach[4].
Dodatkowe dane techniczne
średnica cylindra × skok tłoka 72×85 mm
-
Zbliżenie silnika – widoczna dźwignia zmiany biegów na baku -
IŻ-49 z wózkiem bocznym
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ», "Tiechnika Mołodioży" nr 3/1999
- ↑ a b Oleg Kurichin: Motocykł nowogo pokolenija, "Tiechnika Mołodioży" nr 5/1999 (ros.)
- ↑ Сколько и каких ИЖей изготовлено на 1.01.1986, "Za Rulom" 10/1986
- ↑ A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, ss.224
Bibliografia edytuj
- Oleg Kurichin: Wozrożdienije marki «IŻ», "Tiechnika Mołodioży" nr 3/1999 (ros.)
- A. Woroncow, Je. Pewzner, D. Dolnikow, A. Popow, R. Sazonow: Encykłopiedija motocykłow, Za Rulom, 2003, Moskwa, ISBN 5-85907-340-2 (ros.)