Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec Starzyński herbu Ślepowron (ur. 1776 w Psarach, zm. 11 czerwca 1846 w Brużyczce[1]) – ziemianin, przedsiębiorca, poseł powiatu zgierskiego województwa mazowieckiego na sejm Królestwa Kongresowego 1830 roku i Sejm powstania listopadowego 1830-1831 roku[2]. Posługiwał się herbem Ślepowron[3].

Ignacy Starzyński
Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec Starzyński herbu Ślepowron
Data i miejsce urodzenia

1776
Psary

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1846
Brużyczka

Narodowość

polska

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Życiorys

edytuj

Urodził się w śred­niozamożnej rodzinie szlacheck­iej. Po ojcu otrzymał kilka wsi przynależnych do dóbr Strzeblew. W jednej z posiadanych wsi – Ozorkowie – założył osadę przemysłową, ukierunkowaną na produkcję sukna. Majątek zainwestował w regulację Bzury, a projekt urbanistyczny miejscowości zlecił Augus­towi Dorn­steinowi. W 1807 roku sprowadził z Dąbia pierwszych 19 suki­en­ników, cztery lata później wyk­wal­i­fikowanego farbiarza – Samuela Weg­n­era, a w 1821 roku – Friedricha i Hein­richa Schlösserów, którzy w tamtym okresie założyli jedną z największych fabryk włókienniczych I połowy XIX w. w Królestwie Polskim. W roku 1816 Ozorków otrzymał prawa miejskie i tym samym roku Starzyński został wójtem miejscowości. W 1820 roku został odznaczony „hon­orową dystynkcją” za zasługi dla uprze­mysłowienia kraju oraz otrzymał również order św. Stanisława. W lat­ach 1815–1830 Starzyński był sędzią powiatu zgier­skiego, a w latach 1830–1831 posłem na Sejm Królestwa Pol­skiego, w którego obradach uczestniczył. Był zwolennikiem powstania listopadowego, które przypadało na okres jego pełnienia funkcji posła, niemniej niepokoiły go zastoje produkcji. Powstańcom listopadowym zapisał 6 mórg ziemi. W wyniku upadku powstania i podniesienia ceł, Starzyński postanowił sprzedać Ozorków Felik­sowi Łubieńskiemu, byłemu min­istrowi spraw­iedli­wości w Księst­wie Warsza­wskim. Następnie przeniósł się do fol­warku w Solcy Wielkiej[3].

Przypisy

edytuj
  1. Ignacy Dominik Kajetan Starzyński h. Ślepowron [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-05-21].
  2. Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 481, 586.
  3. a b Wiesław Puś, Ignacy Starzyński [w:] Andrzej Romanowski (red), Polski Słownik Biograficzny, Tom XLII, Warszawa-Kraków 2003, 2004, s.459