Ignacy Wodziński (1745–1815)
Ignacy Wodziński herbu Jastrzębiec (ur. 1745, zm. 1815) – generał major od 1791, od 1793 generał-lejtnant, komendant Szkoły Rycerskiej w latach 1793-1794, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, wolnomularz. W 1794 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1790 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[1].
 Jastrzębiec | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Od 1777 był adiutantem Stanisława Augusta Poniatowskiego, towarzysz jego wygnania w Grodnie[2].
W XVIII wieku był członkiem loży wolnomularskiej Świątynia Izis[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 275.
- ↑ Henryk P. Kosk, generalicja polska, t. II, Pruszków 2001, s. 256.
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 333.