Ingryda Szwedzka (Elofsdotter)
Ingryda Szwedzka (Elofsdotter), szw. Ingrid Elof(v)sdotter (ur. ok. 1220 lub 1235 w Skänninge, zm. 2 września lub 9 października 1282 tamże) – szwedzka zakonnica, wdowa, założycielka pierwszego dominikańskiego klasztoru w Szwecji (szw. Skänninge nunnekloster) i jego pierwsza przeorysza, mistyczka i stygmatyczka, błogosławiona Kościoła katolickiego.
| wdowa | |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1235 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 września 1282 |
| Czczona przez | |
| Beatyfikacja | |
| Wspomnienie | |
_grave_site_2009_Sk%C3%A4nninge.jpg)
Urodziła się w arystokratycznej rodzinie, jako córka Elova (Elov, Elof)[1] i wnuczka (ze strony matki) szwedzkiego króla[a]. Matka, nieznana z imienia, była siostrą arcybiskupa Folke Johanssona Angelesa[1]. Oboje rodzice po śmierci zostali pochowani w klasztorze w Alvastra[1]. Ingryd w młodym wieku wydano za mąż. Po śmierci męża, wraz z rodzoną siostrą Krystyną i innymi niewiastami, założyła grono tercjarek, pod przewodnictwem lektora Piotra z Dacji. Grupa ta współpracowała z dominikanami ze Skänninge. Z przekazów Piotra wiadomo o mistycyzmie i stygmatach Ingrydy.
Pielgrzymując do Ziemi Świętej i Rzymu uzyskała od papieża Marcina IV pozwolenie na założenie w rodzinnym mieście żeńskiego klasztoru. Uposażył go brat, Jan Elovson (Elofson), a rodzina hojnie go obdarowała. Uroczyste otwarcie miało miejsce w 1281 roku w obecności króla Magnusa I. Ingryda wówczas oficjalnie przyjęła habit dominikański, zostając pierwszą przeoryszą klasztoru. W rok później zmarła. Jej następczynią została siostra Krystyna[1] a ona sama została otoczona czcią.
W 1418 roku, podczas soboru w Konstancji, rozpoczęto jej proces beatyfikacyjny, który zakończył się w 1499. W 1508 dokonano translacji relikwii do sanktuarium i w XVI wieku czczona była, jako święta, jednak jej kanonizacja na skutek reformacji nie doszła do skutku. W Skandynawii odmawiano również oficjum i sekwencję ku jej czci.
Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 2 września lub 9 października[1]; w zakonach dominikańskich można spotkać dzień 30 lipca.
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Prawdopodobnie Knuta Erikssona.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Ingryda. DEON.pl z inicjatywy SJ i Wydawnictwa WAM. [dostęp 2013-05-12].
- Ingrid Elovsdotter. Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-05-12]. (niem.).