Inkubator przedsiębiorczości
Inkubator przedsiębiorczości – podmiot, którego celem jest wspieranie rozwoju przedsiębiorstw.
Akademickie inkubatory przedsiębiorczościEdytuj
Uczelnie wyższe zgodnie z art. 148 z dnia 20 lipca 2018 r. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce[1] - mogą prowadzić akademickie inkubatory przedsiębiorczości oraz centra transferu technologii w celu wspierania działalności gospodarczej pracowników uczelni, doktorantów i studentów (przedsiębiorczości akademickiej).
Akademickie inkubatory przedsiębiorczości dzieli się na te, które zajmują się preinkubacją (wsparciem osób przed założeniem działalności gospodarczej – bez rejestracji działalności gospodarczej w urzędach można działać jako pion inkubatora, korzystając z jego osobowości prawnej) oraz świadczące pomoc na zasadach inkubacji (wsparcie od momentu rejestracji działalności gospodarczej w postaci pomocy lokalowej, porad prawnych, księgowości, zaplecza biurowego, szkoleń i doradztwa, pomocy w pozyskiwaniu środków unijnych itp.).
W Polsce Inkubatory innowacji i przedsiębiorczości zaczęły powstawać w latach ’90, często we współpracy z uczelniami. W 2005 roku w kraju działało około 30 akademickich inkubatorów przedsiębiorczości, które – choć wszystkie działały przy uczelniach – różniły się pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, wykształcając podział na trzy grupy[2]:
- Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości utworzone przez studenckie Forum Business Centre Club oraz Fundację Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości (dzisiaj znaną jako AIP)
- Akademickie Inkubatory Technologiczne powiązane z działającymi na państwowych uczelniach ośrodkami transferu technologii
- Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości powstające z inicjatywy organizacji studenckich (często powiązane z akademickimi biurami karier)
FBCC i Fundacja Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości były szczególnie zorientowane rynkowo i w 2005 roku pod skrzydłami ich organizacji rozwijało się około 100 projektów[2]. W 2007 roku istniało już 20 inkubatorów AIP w całym kraju (w tym przy najważniejszych polskich uczelniach, takich jak Uniwersytet Warszawski czy Uniwersytet Gdański), w których funkcjonowało 250 firm. W czasie kolejnej dekady w AIP działało w sumie ponad 16 tysięcy projektów, a sama organizacja weszła w proces centralizacji, co poskutkowało zamknięciem filii działających przy uniwersytetach i utworzenie centrali w Warszawie[3].
Inkubatory przedsiębiorczości społecznejEdytuj
Są tworzone przez samorządy lub organizacje pozarządowe. Oferują doradcze, szkoleniowe i infrastrukturalne wsparcie:
- podmiotom ekonomii społecznej,
- instytucjom rynku pracy oraz pomocy i integracji społecznej,
- osobom zainteresowanych założeniem lub działalnością na rzecz podmiotów ekonomii społecznej.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Art. 148 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668)
- ↑ a b Praca zbiorowa, Innowacyjna przedsiębiorczość akademicka – światowe doświadczenia, Jacek Gluziński i Krzysztof Zasiadły (red.), 2005, s. 28-32, ISBN 83-60009-12-0.
- ↑ AIP - Przetestuj biznes bez ryzyka. - O grupie AIP, AIP - Przetestuj biznes bez ryzyka. [dostęp 2022-02-08] (pol.).
BibliografiaEdytuj
- Małgorzata Konieczny i in.: Kompendium przedsiębiorczości, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Warszawa 2008, s. 169, ISBN 978-83-926955-0-9.
- Dobre praktyki ośrodków Krajowego Systemu Usług w prowadzeniu projektów, Grzegorz Cieśla, Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 2008, s. 101–110, ISBN 978-83-60009-50-5, OCLC 297647243.
- Innowacyjna przedsiębiorczość akademicka – światowe doświadczenia, red. J. Gluziński, K. Zasiadły, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa 2005, s.28, 31-32, ISBN 83-60009-12-0