Intymistyka – różnego rodzaju literatura dokumentu osobistego[1], jak listy, dzienniki, notatniki. Może być formą autokreacji i mistyfikacji. Jak napisał prof. Mirosław Bańko: „To bardzo rzadkie w polszczyźnie słowo zostało utworzone chyba od angielskiego przymiotnika intimist lub francuskiego intimiste. Określa coś, co ma związek z intymnością, prywatnością, życiem rodzinnym – zwłaszcza jako tematem w sztuce”[2].

Fragment życiorysu Św. Anny od Jezusa, uczennicy i towarzyszki Św.Teresy od Jezusa, ze świętego zakonu Matki Bożej z Góry Karmel (1693).

Piśmiennictwo intymistyczne, dyskurs prywatności są przedmiotem badań językoznawców, w zakresie metodologii badań tych dokumentów, przemian dokonujących się w zakresie manifestowania prywatności w tekstach, wartości dokumentacyjnej takich wypowiedzi, ich walorów artystycznych i estetycznych, sposobów eksponowania prywatności, autoprezentacji, autokreacji, obecności autora i wizerunku odbiorcy, czy zwrotów grzecznościowych i innych obecnych w tej literaturze[3].

Przykład przedstawienia sfery prywatnej w wierszu Jana Brzechwy Słoń:

Ten słoń nazywa się Bombi.

Ma trąbę, lecz na niej nie trąbi.

Dlaczego? Nie bądź ciekawy –

To jego prywatne sprawy.

Utwory o charakterze intymnym bywają publikowane celowo (lub pisane z myślą o ewentualnej późniejszej publikacji), czasem na zasadzie autokreacji. Ich cechą jest często egocentryzm, a nawet narcyzm; przykładem są dzienniki Witolda Gombrowicza. Zagadnieniem prywatności jako kategorii poznawczej zajmują się m.in. antropologia, filozofia, psychologia[4]. Polską intymistyką nowożytną zajęła się Elżbieta Wichrowska w swojej książce Twoja śmierć. Początki dziennika intymnego w Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku[5].

Przykładem takiej literatury są rozpoczęte w 1806 roku dzienniki Anny Lister, brytyjskiej dziedziczki i podróżniczki, częściowo zapisane szyfrem w celu ukrycia najintymniejszych, lub najbardziej kontrowersyjnych treści. Dzienniki pisane przez autorkę aż do śmierci ostatecznie zmieściły się w 26 tomach, z których około jedna szósta zapisana jest szyfrem będącym kombinacją greckiego alfabetu, znaków zodiaku, znaków numerycznych i symboli matematycznych[6]. Początkowo ukryte w ścianie willi Shibden Hall, obecnie przechowywane są w Central Library and Archives w mieście Halifax. W roku 2019 na ich podstawie powstał serial produkcji BBC/HBO, pt. Gentleman Jack. Dzienniki zostały odszyfrowane, zredagowane i wydane współcześnie przez historyczkę Helenę Whitbread[7].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Intymistyka a edytorstwo [online], Zakład Tekstologii i Edytorstwa Dzieł Literackich UMK [dostęp 2019-05-14].
  2. Intymistyczny [online], Poradnia Językowa Słownika Języka Polskiego, 12 czerwca 2003 [dostęp 2019-05-14].
  3. Anna Szóstak i inni red., Zaproszenie Redakcji, „rocznik Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Zielonogórskiego”, 16 stycznia 2017 [dostęp 2019-05-14].
  4. Małgorzata Kita, Gatunki mowy i skrypty kulturowe dyskursu prywatności [online], 6 czerwca 2012 [dostęp 2019-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-14].
  5. Elżbieta Wichrowska, Twoja śmierć.Początki dziennika intymnego w Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku, Warszawa: Wydawnictwo Spectrum Press, 2012.
  6. Rictor Norton, Anne Lister: The First Modern Lesbian [online], 2008 [dostęp 2019-05-14].
  7. Helena Whitbread, Anne Lister [online] [dostęp 2019-05-14].