Irena Nowakowska
Irena Sara Nowakowska, z domu Hurwic (ur. 28 listopada 1912 w Warszawie, zm. 25 lutego 2006 w Warszawie) – polska socjolog żydowskiego pochodzenia, uczennica Stefana Czarnowskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 2006 |
| Zawód, zajęcie |
socjolog |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Warszawie w rodzinie żydowskiej jako Sara Hurwic. Ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów była członkinią Koła Socjologii Pozytywnej. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczęła pracę na Uniwersytecie Warszawskim. Pod kierunkiem Stanisława Ossowskiego prowadziła badania terenowe m.in. nad tożsamością i więzią społeczną ocalałych z Holocaustu Żydów. Była także profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.
Specjalizowała się w socjologii wychowania. W 1981 roku uzyskała tytuł profesora. Od 1957 była członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.
Od 1952 jej mężem był socjolog Stefan Nowakowski.
Pochowana jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2)[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ Grób Ireny Nowakowskiej w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
Bibliografia edytuj
- Antoni Sułek, Irena Nowakowska – ostatnia z rodu Stefana Czarnowskiego, Kultura i Spoleczenstwo (Culture and Society) 2006, vol. 50, nr 3, str. 201-208
- Małgorzata Melchior, Irena Nowakowska (28 listopada 1912 – 25 lutego 2006, Studia Socjologiczne 2/2006 (nr 181)
Linki zewnętrzne edytuj
- Prof. dr hab. Irena Nowakowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-04-21].[martwy link]