Izoterma DI

Izoterma DI, czyli izoterma Dubinina-Izotowej lub inaczej izoterma bi-DR – kombinacja liniowa 2 izoterm Dubinina-Raduszkiewicza (DR). Twórcy teorii objętościowego zapełniania mikroporów (TOZM) bardzo wcześnie dostrzegli niemożność opisania niektórych układów doświadczalnych za pomocą izotermy DR i wprowadzili to proste równanie w celu opisania adsorpcji w układach mikroporowatych o niejednorodnej strukturze porów:

$a(p)=\sum _{i=1}^{2}a_{m,i}\theta _{i}^{DR}(B_{2,i},p)$

gdzie:

• p - ciśnienie adsorbatu
• a - adsorpcja (ilość zaadsorbowana)
• $B_{2,i}$ - tzw. parametr strukturalny związany z rozmiarem mikroporów typu "i"
• $a_{m,i}$ - pojemność adsorpcyjna mikroporów typu "i"
• $\theta _{i}^{DR}(B_{2,i},p)$ - adsorpcja względna według izotermy Dubinina-Raduszkiewicza dla mikroporów typu "i"
• $a_{m}=a_{m,1}+a_{m,2}$ - całkowita pojemność adsorpcyjna układu mikroporów

Równanie to można uważać za prekursora całkowego równania Stoeckliego.

Powyższe równanie dobrze się sprawdza, gdy na typowym logarytmicznym wykresie równania DR, tj.

$\log(a)\sim \log ^{2}(p_{o}/p)$

wyraźnie widać dwa obszary prostoliniowe oddzielone obszarem przejściowym. Jest to typowe odzwierciedlenie tzw. bimodalnego rozkładu mikroporów.