Józef Łańcucki (nauczyciel)

Józef Łańcucki (ur. 28 listopada 1890 w Sieniawie, zm. 1940 w Charkowie) – nauczyciel, żołnierz legionów polskich, porucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, więzień w Starobielsku, zamordowany przez NKWD w Charkowie[1].

Józef Łańcucki
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1890
Sieniawa

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1918, 1920, 1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

4 pp
2 pp

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

nauczyciel i kierownik szkoły powszechnej

Życiorys edytuj

Urodził się 28 listopada 1890 roku w Sieniawie, syn Bronisława i Weroniki Michalskiej. Był nauczycielem w szkołach powszechnych w: Gniewczynie Łańcuckiej (1912–1913) i Rozborzu (1913–1914). Podczas I wojny światowej 7 września 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, służył w szeregach 4 pp i 2 pp. Jego bracia Jan i Józef Andrzej, Szczepan również służyli w LP[2]. W 1920 roku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. W latach 1921–1930 był kierownikiem szkoły powszechnej w Jagielle, a w latach 1930–1939 był kierownikiem szkoły powszechnej w Gniewczynie Łańcuckiej.

We wrześniu 1939 roku walczył w kampanii wrześniowej. Na kresach wschodnich został osadzony w obozie jenieckim w Ostaszkowie[3], następnie przewieziony do więzienia Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie (lista wywozowa L.S. 1912) i w 1940 roku zamordowany. Został pochowany w zbiorowej mogile w Piatichatkach.

Przypisy edytuj