Język bachtiarskijęzyk irański używany przez około 1 milion osób w południowo-zachodnim Iranie. Jego obszar obejmuje ostany Chuzestan, Czahar Mahal wa Bachtijari, Lorestan i Isfahan[2].

بختیاری (bachtiari)
Obszar

Iran

Liczba mówiących

1,2 mln[1]

Pismo/alfabet

arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 bqi
IETF bqi
Glottolog bakh1245
Ethnologue bqi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Należy do języków luri (lori). Z perspektywy geograficznej i strukturalnej stanowi formę pośrednią pomiędzy lori północnym i lori południowym, lecz jest bliższy temu drugiemu[2].

Pierwsze prace nt. języka bachtiarskiego ukazały się w I poł. XX w.[2]

Jest zapisywany pismem arabskim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bakhtiâri, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b c Anonby i Taheri-Ardali 2019 ↓, s. 445.

Bibliografia

edytuj