Język hadramaucki
starożytny język południowoarabski epigraficzny
Język hadramaucki – starożytny język południowoarabski epigraficzny, którego inskrypcje odkryto na obszarze dzisiejszego Jemenu oraz Omanu. Powstawały one od IV w. p.n.e. do końca III w. n.e. w Królestwie Hadramautu: w jego stolicy Szabwie czy w ośrodku handlowym Samhar (Khor Rori), opodal współczesnego Salala w Omanie.
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
0 | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | xhd | ||
IETF | xhd | ||
Glottolog | hadr1235 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Bibliografia
edytuj- Edward Lipiński. Języki semickie rodziny afroazjatyckiej: zarys ogólny. Wydawnictwo Naukowe UAM: Poznań 2001.
Encyklopedie internetowe (język):