Język południowoarabski epigraficzny

Język południowoarabski epigraficzny – język znany z inskrypcji pochodzących z terenu obecnego Jemenu zapisanych pomiędzy VIII w. p.n.e. a VI w n.e. Są wśród nich inskrypcje naskalne, na stelach kamiennych oraz pisane na szypułkach liści palmowych. Język południowoarabski epigraficzny należy do języków południowosemickich. Zapisywano go pismem południowoarabskim, który miał dwie formy: monumentalną i kursywną. Wyróżnia się w nim 4 dialekty (niekiedy klasyfikowane jako osobne języki):

• sabejski
• minejski
• hadramaucki
• katabański

Inskrypcja w języku południowoarabskim

Wskutek działalności osadniczej i handlowej użytkowników języka południowoarabskiego epigraficznego inskrypcje w nim znajdywano również na terenie Egiptu, Etiopii i północnej Arabii.

Zobacz też

• Królestwo Saby
• język współczesny południowoarabski

Bibliografia

• A. F. L. Beeston. A descriptive grammar of Epigraphic South Arabian. Luzac & Co: London 1962.
• Leonid Kogan, Andrey Korotayev. Sayhadic Languages (Epigraphic South Arabian). Semitic Languages. London: Routledge, 1997, p. 157-183.
• Edward Lipiński. Języki semickie rodziny afroazjatyckiej: zarys ogólny. Wydawnictwo Naukowe UAM: Poznań 2001.