Język klon

język z grupy papuaskiej

Język klon, także: kalong, kelon, kelong, kolon[1][2]język papuaski z grupy alor-pantar, używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, jeden z języków wyspy Alor. Według danych z 2008 r. posługuje się nim 5–6 tys. osób[1].

Klon
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

5–6 tys. (2008)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 kyo
IETF kyo
Glottolog kelo1247
Ethnologue kyo
BPS 0139 4
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jest blisko spokrewniony z językiem adang[3]. Składa się z dwóch dialektów – klon bring i klon paneia; są to również nazwy grup w obrębie ludu Klon. Wzajemna zrozumiałość między nimi jest uzależniona od wcześniejszej styczności z drugim dialektem[1].

Jego użytkownicy zamieszkują przysiółki na terytorium wsi Probur, Probur Utara i Tribur (klon bring) oraz Halerman, Margera i Manatang (klon paneia)[1].

Według doniesień z pocz. XXI w. pozostaje w szerokim użyciu (i jest znany różnym grupom wiekowym), przy czym część rodziców świadomie nie przekazuje tego języka swoim dzieciom[4]. Społeczność ma obojętny bądź negatywny stosunek do języka klon[5].

Panuje wielojęzyczność, powszechnie znany jest malajski alorski, a wiele osób włada również innymi językami archipelagu. Indonezyjski i lokalny malajski służą do kontaktów z osobami z zewnątrz. Na pocz. XXI w. odnotowano, że osoby w wieku powyżej 60 lat czasem mają pewną znajomość języka niderlandzkiego[6].

Pierwsze opracowanie gramatyczne poświęcone temu językowi sporządził Louise Baird (A grammar of Klon, 2008). Wcześniejsze materiały (z II poł. XX w.) ograniczały się do list słownictwa[7]. Nie wykształcił piśmiennictwa[8].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Baird 2008 ↓, s. 3.
  2. M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Klon, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
  3. Robinson i Holton 2012 ↓, s. 136, 145.
  4. Baird 2008 ↓, s. 7.
  5. Baird 2008 ↓, s. 11.
  6. Baird 2008 ↓, s. 7–8.
  7. Baird 2008 ↓, s. 5.
  8. Baird 2008 ↓, s. 8.

Bibliografia edytuj