Język koita
Język koita, także koitabu[1][2] – język papuaski używany w Prowincji Centralnej w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 2700 osób[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2700 (2000) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kqi | ||
| IETF | kqi | ||
| Glottolog | koit1244 | ||
| Ethnologue | kqi | ||
| WALS | kta | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Jego użytkownicy zamieszkują Hiri Rural LLG i Kairuku Rural LLG (dystrykt Kairuku-Hiri) oraz rejon Port Moresby (National Capital District)[1].
Potencjalnie zagrożony wymarciem. W użyciu są również języki tok pisin, hiri motu i angielski. Tok pisin i angielski stają się preferowanymi środkami komunikacji[1]. W niektórych wsiach ma charakter mniejszościowy (dominująca grupa etniczna to Motu)[3].
Został opisany w postaci skrótowego opracowania z 1975 r.[4]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Koitabu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 56.
- ↑ Dutton 1975 ↓, s. 284.
- ↑ Dutton 1975 ↓.
Bibliografia
edytuj- Thomas E. Dutton: Koita Grammar Sketch and Vocabulary. W: Thomas E. Dutton (red.): Studies in Languages of Central and South-East Papua. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975, s. 281–412, seria: Pacific Linguistics C-29. DOI: 10.15144/PL-C29.281. ISBN 0-85883-119-8. OCLC 2931155. (ang.).
- Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–196, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).