Język kuni-boazi
Język kuni-boazi, także: kuni (kuini) lub boazi (boadji, bwadji)[1][2] – język papuaski używany w Prowincji Zachodniej w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w okolicy jeziora Murray. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 4500 osób[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4500 (2007) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kvg | ||
| IETF | kvg | ||
| Glottolog | kuni1265 | ||
| Ethnologue | kvg | ||
| WALS | boa | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Ethnologue wyróżnia następujące dialekty: kuni, wamak, khoamak, sengeze, ingias, aewa. Z danych publikacji wynika, że ich użytkownicy nie mają wspólnego określenia na swój język. W użyciu jest także tok pisin, a w edukacji stosuje się język angielski[1].
Nie jest spokrewniony z językiem kuni z Prowincji Centralnej (klasyfikowanym w ramach rodziny austronezyjskiej)[1][3].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kuni-Boazi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ E.K. Brown (red.), Encyclopedia of Language & Linguistics, wyd. 2, t. 14, Amsterdam: Elsevier, 2006, s. 289, ISBN 978-0-08-044370-6 [dostęp 2022-12-19] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kuni, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).