Język lauje

Lauje
Obszar	Celebes Środkowy (Indonezja)
Liczba mówiących	44 tys. (2001)
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki austronezyjskie; Języki malajsko-polinezyjskie; Języki celebeskie; Języki tomini-tolitoli; Języki tomini; Grupa północna; Język lauje;
Status oficjalny
UNESCO	2 wrażliwy↗
Ethnologue	6b zagrożony↗
Kody języka
ISO 639-3	law
IETF	law
Glottolog	lauj1238
Ethnologue	law
BPS	0532 6
WALS	lje
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język lauje (a. laudje), także: tinombo^[1]^[2], ampibabo-lauje^[2] – język austronezyjski używany przez grupę ludności w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji (kecamatany Ampibabo, Dampelas Sojol, Dondo, Tinombo, Tomini – rejon rzeki Sidoan; kabupateny Donggala i Parigi Moutong). Według danych z 2001 roku posługuje się nim 44 tys. osób^[1].

W użyciu jest także język indonezyjski^[2]. Ampibabo to mniejszościowa odmiana dialektalna tego języka (6 tys. użytkowników)^[1]^[3]. Być może powinna być rozpatrywana jako oddzielny język^[1]. Jest wyraźnie odrębna pod względem morfologii i leksyki. Charakteryzuje się własnym przebiegiem rozwoju (w regionie występują wpływy języków kaili i taje)^[4].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Lauje, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Lauje. Endangered Languages Project. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)].
↑ Ampibabo. Endangered Languages Project. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)].
↑ Nikolaus P. Himmelmann: Sourcebook on Tomini-Tolitoli Languages: General Information and Word Lists. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, s. 21, seria: Pacific Linguistics 511. DOI: 10.15144/PL-511. ISBN 0-85883-516-9. OCLC 48361406. (ang.).

[Ethnologue-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Lauje, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).

[ELP1-2] Lauje. Endangered Languages Project. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)].

[ELP2-3] Ampibabo. Endangered Languages Project. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)].

[sourcebook-4] Nikolaus P. Himmelmann: Sourcebook on Tomini-Tolitoli Languages: General Information and Word Lists. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, s. 21, seria: Pacific Linguistics 511. DOI: 10.15144/PL-511. ISBN 0-85883-516-9. OCLC 48361406. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]