Język pendau
Język pendau, także: ndau (a. ndaoe, nda’u), umalasa[2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 2007 roku posługuje się nim blisko 4 tys. osób[1].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
4 tys. (2007)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ums | ||
| IETF | ums | ||
| Glottolog | pend1242 | ||
| Ethnologue | ums | ||
| BPS | 0541 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Jego użytkownicy są rozproszeni terytorialnie[3]. Jest środkiem codziennej komunikacji wśród osób z ludu Pendau. Edukacja i kontakty z innymi grupami odbywają się w języku indonezyjskim[4][5]. W użyciu jest także malajski miasta Manado[1][5].
Nie jest krytycznie zagrożony wymarciem. Występuje jednak presja ze strony języka narodowego, który służy jako lingua franca; częsta jest też wielojęzyczność (ze względu na styczność z innymi grupami etnicznymi). Ponadto język młodszego pokolenia wykazuje silne wpływy leksyki indonezyjskiej[6].
Wiele osób z ludu Pendau ukrywa swoją przynależność etniczną[5]. Niechętnie wchodzą w bliższe relacje z innymi społecznościami[4]. Nazwa umalasa została nadana przez Bugisów i ma charakter pejoratywny[1][7].
Sporządzono opis jego gramatyki[8]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pendau, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 230, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.201. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ Nikolaus P. Himmelmann: Sourcebook on Tomini-Tolitoli Languages: General Information and Word Lists. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2001, s. 23, seria: Pacific Linguistics 511. DOI: 10.15144/PL-511. ISBN 0-85883-516-9. OCLC 48361406. (ang.).
- ↑ a b Himmelmann 2010 ↓, s. 69.
- ↑ a b c Quick 2007 ↓, s. 16.
- ↑ Quick 2007 ↓, s. 16–17.
- ↑ J. Noorduyn: A Critical Survey of Studies on the Languages of Sulawesi. Leiden: KITLV Press, 1991, s. 72, seria: Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde: Bibliographical series 18. ISBN 90-6718-028-9. OCLC 24778246. (ang.).
- ↑ Quick 2007 ↓.
Bibliografia edytuj
- Nikolaus P. Himmelmann: Language Endangerment Scenarios: A Case Study from Northern Central Sulawesi. W: Margaret Florey (red.): Endangered Languages of Austronesia. Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 45–72. DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199544547.003.0003. ISBN 978-0-19-954454-7, ISBN 978-0-19-157121-3. ISBN 978-0-19-172026-0. OCLC 507435850.
- Phil Quick: A grammar of the Pendau language of central Sulawesi, Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2007, seria: Pacific Linguistics 590. ISBN 978-0-85883-581-8. OCLC 314374225. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- David Mead: Pendau. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-11-15]. (ang.).