Język uruangnirin
zagrożony język z rodziny austronezyjskiej
Język uruangnirin, także: karas darat[1][2], faur, tubiruasa[3][4] – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Papua Zachodnia, na wyspach Faur i Tuburuasa (grupa wysp Karas) oraz na półwyspie Bomberai. Według danych z 1983 roku posługuje się nim 400 osób[3].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
400 (1983) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | urn | ||
| IETF | urn | ||
| Glottolog | urua1244 | ||
| Ethnologue | urn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Termin Karas Darat określa dwie mniejsze wyspy w grupie wysp Karas, gdzie rozpowszechniony jest ten język. Jego użytkownicy zamieszkują miejscowości Tuberwasak (Tuburuasa, Tubir Wasak) i Tarak na wyspie północnej oraz Faur (Faor) i Kiaba na wyspie południowej[2].
Jego przynależność lingwistyczna nie została dobrze ustalona. Do bliskich krewnych tego języka należą onin i sekar, przypuszczalnie także język yamdena z archipelagu Moluków[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Sejarah Singkat. Pemerintah Kabupaten Fakfak. [dostęp 2021-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-05)]. (indonez.).
- ↑ a b Eline Visser: A grammar of Kalamang. Berlin: Language Science Press, 2022, s. 1–2, seria: Comprehensive Grammar Library 4. DOI: 10.5281/zenodo.6499927. ISBN 978-3-96110-343-0. [dostęp 2022-08-27]. (ang.).
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Uruangnirin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Uruangnirin. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-27)]. (ang.).
- ↑ Robert Blust. Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian. „Oceanic Linguistics”. 32 (2), s. 241–293, 1993. DOI: 10.2307/3623195. ISSN 0029-8115. JSTOR: 3623195. (ang.).