Jadwiga Legierska
Jadwiga Legierska (ur. 7 lipca 1903 w Koniakowie, zm. 9 czerwca 2000) – koronczarka ze Śląska Cieszyńskiego[1][2].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
koronczarka |
| Narodowość |
polska |
Życiorys edytuj
Koronkarstwem zaczęła się zajmować w wieku szkolnym. Jej nauczycielką była matka. Jadwiga pomagała jej w wyrobie koronek używanych jako ozdoba cieszyńskiego stroju ludowego: w czepcach, kołnierzykach i mankietach. Nauczyła się przenosić wzory z czepców i kołnierzyków na owalne i okrągłe serwetki oraz obrusy[1]. Potem uczyła się od Marii Gwarkowej, dzięki której poznała technikę koronczarską i tradycyjne wzory. Inspiracją był dla niej świat przyrody[2].
Przed II wojną światową sprzedawała swoje wyroby w Wiśle[2]. W 1950 zaczęła pracę w Spółdzielni Przemysłu Ludowego i Artystycznego Cepelia w Katowicach. Wykonywała nakrycia stołowe, obrusy, rękawiczki i kapelusze, bluzki oraz suknie ślubne. Jej dzieła były uznawane za najbardziej reprezentatywne dla Koniakowa, gdyż zachowała tradycyjne wzornictwo. Tworzyła w technice szydełkowej i klockowej[1].
Dzięki współpracy z Cepelią i muzeami na Śląsku od początku lat sześćdziesiątych XX wieku uczestniczyła w konkursach i wystawach sztuki ludowej. Była często nagradzana. Jej prace można oglądać w zbiorach muzeów w Bytomiu, Katowicach, Krakowie, Częstochowie, Wrocławiu, Gdyni, Warszawie. Pokazywano je też za granicą[1]. Jej koronki wykorzystano w filmie „Noce i dnie” Jerzego Antczaka[2].
W 1983 została wyróżniona Nagrodą im. Oskara Kolberga[1].
Umiejętności przekazała córce Marcie Legierskiej[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Marian Pokropek, Jadwiga Legierska – laureat Nagrody Kolberga 1983 [online], www.nagrodakolberg.pl [dostęp 2022-03-25].
- ↑ a b c d Slawomir Goliasz, Legierska Jadwiga [online], transetno.eu [dostęp 2022-03-25] (pol.).
- ↑ Alina Świeży-Sobel, Heklowany obraz duszy [online].