Jan Łomnicki (major)
Jan Łomnicki (ur. 17 października 1894 w Zościnaczach, zm. 17 września 1944 w Iranie) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 Pułk Piechoty Legionów |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
ŻyciorysEdytuj
Urodził się 17 października 1894 w Zościnaczach (powiat trembowelski)[1]. Był synem Antoniego[2]. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer Legionów Polskich został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[3]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 3 pułku piechoty Legionów, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6]. W 1923, 1924 był oficerem 32 pułku piechoty w Modlinie[7][8]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[9]. W 1928, jako oficer 32 pułku piechoty, służył w 11 Dywizji Piechoty[10]. W marcu 1932 został przesunięty w 48 pułku piechoty w Stanisławowie ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko obwodowego komendanta przysposobienia wojskowego[11][12]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilejka na stanowisko komendanta[13]. 1 września 1938 kierowana przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Wilejka, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[14].
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Po 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[2]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa, w której pozostawał majorem[1]. Zmarł 17 września 1944 w Iranie[1]. Został pochowany w działce polskiej na cywilnym cmentarzu katolickim w Teheranie (Polski Cmentarz w Teheranie)[1][15].
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[16]
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[17]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz pierwszy 19 marca 1931[18])
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 152.
- ↑ a b Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 21. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 68.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 411.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 355.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 640.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 203.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 180.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30, 576.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, 860.
- ↑ Jan Łomnicki. doulabcemetery.com. [dostęp 2018-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-19)].
- ↑ Czajkowski 1930 ↓, s. 47.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
BibliografiaEdytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Czesław Czajkowski: Zarys historii wojennej 3-go Pułku Piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.