Jan Barszczewski (powstaniec)
Jan Mariusz Barszczewski ps. Janek, Duży Janek, Czarny Janek, Ślepowron (ur. 7 lutego 1921 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1944 tamże[1]) – oficer Armii Krajowej, żołnierz oddziałów na Żoliborzu, a następnie Oddziału Dywersyjnego „Kolegium A”. Zginął w trakcie walk na Woli.
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 lutego 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Oddział Dywersyjny „Kolegium A” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Tadeusza i Marii Wyszomirskiej. Był absolwentem Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Warszawie[2] oraz harcerzem III Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. ks. Józefa Poniatowskiego. W konspiracji od 1940, podjął działalność w odtwarzaniu konspiracyjnych struktur III Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, występującej jako Hufiec „Trzy Krzyże”, pod kierunkiem Stanisława Broniewskiego „Michał Howerla”. W 1940 dowodził zastępem w drużynie[3]. W 1942 lub 1943 został skierowany na kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agrikola”, który ukończył w stopniu kaprala podchorążego. Tam został zwerbowany przez instruktora szkoły rtm. Adama Rzeszotarskiego „Junosza” do oddziałów Obwodu Żoliborz ZWZ-AK. Tam wszedł w skład plutonu 225 Rejonu 2 Marymont Obwodu Żoliborz[4].
28 kwietnia 1943 uczestniczył w akcji dywersyjnej na rzecz wsparcia powstania w getcie warszawskim. Na rozkaz dowódcy obwodu ppłk. Mieczysława Niedzielskiego „Żywiciel”, brał udział w ataku na posterunek SS na rogu ul.Konwiktorskiej i Zakroczymskiej. W czasie akcji zabito trzech esesmanów[5].
Służył w plutonie 230 w 9 kompanii dywersyjnej. W 1943 wszedł w skład plutonu żoliborskiego oddziału Oddziału Dyspozycyjnego Kedywu Okręgu Warszawskiego „Kolegium A” dowodzonego przez por. Stanisława Sosabowskiego „Stasinek”. Uczestniczył w akcjach bojowych, m.in. 8 kwietnia 1944 dowodził akcją likwidacyjną Hansa Henninga vel Johanna Höniga dyrektora Zakładu Oczyszczania Miasta, współpracownika Gestapo[6], 15 czerwca 1944 dowodził patrolem, który zaatakował samochód Gestapo przy ul. Krasińskiego. W trakcie akcji zabito 2 oficerów Gestapo[7]. 27 czerwca 1944 dowodził nieudaną akcją ataku wraz z Oddziałem Specjalnym „Jelsk” na załogę strażnicy Schutzpolizei z Zaborowa. W trakcie starcia został ranny[8].
W trakcie powstania warszawskiego walczył na Woli od 2 sierpnia w składzie Zgrupowania „Radosław”. Zginął 11 sierpnia na Stawkach. Został awansowany do stopnia podporucznika czasu wojny. Był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych[9].
Przypisy
edytuj- ↑ Jan Mariusz Barszczewski. Powstańcze Biogramy. [dostęp 2011-11-21]. (pol.).
- ↑ Tomasz Strzembosz: Oddziały szturmowe konspiracyjnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 270.
- ↑ Marian Michałowski (opr.): Chorągiew Warszawska ZHP w Konspiracji. Warszawskie Szare Szeregi X.1939-VII.1944 (Organizacja). Warszawa: 1998, s. 105.
- ↑ Jacek Miłobędzki, Andrzej Myślicki. Zgrupowanie „Żmija w Powstaniu Warszawskim. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3, s. 124, 1987.
- ↑ Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939-1944. Warszawa: PIW, 1983, s. 284.
- ↑ Henryk Witkowski: "Kedyw" Okręgu warszawskiego Armii Krajowej 1943–1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1984, s. 348.
- ↑ Henryk Witkowski: "Kedyw" Okręgu warszawskiego Armii Krajowej 1943–1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1984, s. 353.
- ↑ Henryk Witkowski: "Kedyw" Okręgu warszawskiego Armii Krajowej 1943–1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1984, s. 357.
- ↑ Sebastian Pawlina: O nich pisał Roman Bratny... sierpniowe walki Oddziału Dyspozycyjnego "A" w Powstaniu Warszawskim [w: Historia.org.pl]. [dostęp 2011-11-21]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Jacek Miłobędzki, Andrzej Myślicki. Zgrupowanie „Żmija w Powstaniu Warszawskim. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3, s. 124, 1987.
- Tomasz Strzembosz: Oddziały szturmowe konspiracyjnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983.