Jan Blacha
Jan Blacha (ur. 25 stycznia 1915 w Klimontowie, zm. 4 maja 1998) – polski górnik, działacz komunistyczny.
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1915 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 maja 1998 |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Bolesława i Katarzyny. Podczas II wojny światowej działał we francuskim ruchu oporu i Francuskiej Partii Komunistycznej. Pracujący jako górnik w kopalni w Barlin był organizatorem strajków górniczych we Francji pod okupacją[1]. Był autorem referatu „Budujemy oddział PPR we Francji”[2]. Był jednym z głównych działaczy Polskiej Partii Robotniczej – Oddział we Francji, organizatorem Komisji Organizacyjnej PPR–OF, założonej pod koniec stycznia 1946[3], został jej I sekretarzem (1946–1948). W lutym 1944, jako działacz Organizacji Pomocy Ojczyźnie, w miejscowości Joudreville był założycielem pierwszego okręgowego zjazdu PKWN we wschodniej Francji[4]. W lutym 1948 został aresztowany w związku z działalnością sabotażową, po czym zwolniony.
Po powrocie do Polski został działaczem PZPR. W 1948 zatrudniony w Wydziale Sprawozdawczym KC PZPR w Warszawie. Był słuchaczem Centralnej Szkoły PPR/PZPR w Łodzi od 1948 do 1949 i Centralnej Szkoły PZPR w Warszawie od 1955 do 1956. Od czerwca do listopada 1949 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Jeleniej Górze, od grudnia 1949 do lutego 1950 II sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Wałbrzychu, od lutego 1950 do stycznia 1955 I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Wołowie, od listopada 1956 do listopada 1960 I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Nowej Rudzie. W latach 60. był zatrudniony w Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu, gdzie od grudnia 1960 do kwietnia 1967 był instruktorem, a od maja 1967 do marca 1970 starszym instruktorem.
Zmarł 4 maja 1998; został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu (pole 79-Aleja Zasłużonych-604)[5][6].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (5 kwietnia 1946)[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Jan Zamojski. Polacy w resistance na obszarze Zagłębia Nord i Pas-de-Calais (1940–1944). „Dzieje Najnowsze”, s. 62-63, Nr 4 z 1975.
- ↑ Anna Nowakowska-Wierzchoś. „Praca polityczna” Polskiej Partii Robotniczej – oddział we Francji w środowisku polskich emigrantek w 1946 r.,. „Teki Archiwalne”, s. 307, Nr 11 z 2011.
- ↑ Anna Nowakowska-Wierzchoś. „Praca polityczna” Polskiej Partii Robotniczej – oddział we Francji w środowisku polskich emigrantek w 1946 r.,. „Teki Archiwalne”, s. 301, Nr 11 z 2011.
- ↑ Polonia francuska walczy z okupantem. „Rzeczpospolita”, s. 3, Nr 29 (173) z 30 stycznia 1945.
- ↑ Jan Blacha. nekropole.info. [dostęp 2015-05-17].
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych we Wrocławiu - wyszukiwarka grobów [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2023-05-26].
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 62, poz. 116 „w uznaniu zasług położonych przy organizacji polskiego ruchu oporu we Francji i za udział w walce zbrojnej z okupantem niemieckim we Francji”.
Bibliografia edytuj
- Anna Nowakowska-Wierzchoś. „Praca polityczna” Polskiej Partii Robotniczej – oddział we Francji w środowisku polskich emigrantek w 1946 r.,. „Teki Archiwalne”, s. 301, Nr 11 z 2011.
- Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych b. PRL. Jan Blacha. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2015-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].