Jan Langer
Jan Langer (ur. 1930 we Lwowie, zm. 1997 we Wrocławiu) – polski inżynier budownictwa
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika budowli, dynamika budowli | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
W 1946 przybył do Wrocławia. Tu w 1947 ukończył szkołę średnią i rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Wrocławskiej. Studia te ukończył w 1952 i rozpoczął trwającą do 1962 r. pracę zawodową w pracowni mostów Biura Projektów Transportu Drogowego i Lotniczego we Wrocławiu. W roku 1954 rozpoczął karierę akademicką w Katedrze Mechaniki Budowli w Politechnice Wrocławskiej. W 1962 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, a w 1966 habilitował się i został powołany na stanowisko docenta. Od 1972 profesor na Wydziale Budownictwa Lądowego (od 1990 r. Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego) Politechniki Wrocławskiej, a w 1980 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego[1]. Został też odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jan Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1930-2015, Politechnika Wrocławska, s. 60, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-03-20] (pol.).
- ↑ Prof.zw.dr hab.inż.Jan Langer [w:] "Pryzmat Pismo informacyjne Politechniki Wrocławskiej" nr 81 16-30 listopada 1996 s. 5