Politechnika Wrocławska

państowa wyższa uczelnia o profilu technicznym w Wrocławiu

Politechnika Wrocławska – państwowa uczelnia techniczna we Wrocławiu.

Politechnika Wrocławska
Polytechnica Wratislaviensis
Wrocław University of Science and Technology
Ilustracja
Budynek główny Politechniki (A1)
Data założenia 1910/24 sierpnia 1945[1]
Typ państwowa
Państwo  Polska
Adres Wybrzeże
Stanisława Wyspiańskiego 27
50-370 Wrocław
Liczba pracowników
• naukowych 		4078
2131[2]
Liczba studentów 27 388[2]
Rektor prof. dr hab. inż. Arkadiusz Wójs
Członkostwo Socrates/Erasmus
Leonardo da Vinci
Tempus
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Wrocław”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Wrocław”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wrocław”
Ziemia51°06′26,7″N 17°03′43,7″E/51,107417 17,062139
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Budynek główny (1905–1911, 1935) – wejście do budynku A1 od ul. Wybrzeże Stanisława Wyspiańskiego
Wejście do kampusu od pl. Grunwaldzkiego, budynki D1 i D2 (1950–1960) za nimi C5 i C7, pomiędzy nimi D21

Według webometrycznego rankingu uniwersytetów świata ze stycznia 2019, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w Internecie, uczelnia zajmuje 5. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 964. wśród wszystkich typów uczelni[3]. W rankingu szkół wyższych „Perspektyw” Politechnika Wrocławska zajęła w 2020 roku 3. miejsce wśród uczelni technicznych oraz 6. miejsce spośród wszystkich uczelni akademickich w Polsce[4].

HistoriaEdytuj

Początków uczelni można szukać w 1910, kiedy to powstała Królewska Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu (Königliche Technische Hochschule Breslau); w 1918 zmieniono nazwę na Wyższa Szkoła Techniczna (Technische Hochschule). W uroczystościach otwarcia uczestniczył cesarz Wilhelm II. Studia rozpoczęło wtedy 57 studentów, a z biegiem lat liczba ta rosła. W 1913 wynosiła już 238 osób, a największa – 926 osób – była w 1927.

Lata 30. XX wieku przyniosły kryzys, który dotknął także uczelnie. Wprowadzono kuratora, także wspólny budżet i administrację z uniwersytetem. Spadała liczba studiujących: w 1937 były to 482 osoby. Do roku 1943 uczelnia funkcjonowała bez większych zakłóceń. W czwartym roku wojny front wschodni zaczął się jednak przybliżać do granic Rzeszy. W połowie stycznia 1945, po ogłoszeniu miasta twierdzą (Festung Breslau), podjęto decyzję o ewakuacji Technische Hochschule w głąb Rzeszy. Tym samym szkoła zakończyła swoje funkcjonowanie.

W budynkach Technische Hochschule, z wykorzystaniem jej sprzętu i bibliotek, utworzono w 1945 polską Politechnikę Wrocławską. Znaczną rolę w zagospodarowaniu budynków i organizacji szkoły odegrali pracownicy naukowi uczelni lwowskich. Uczeni i absolwenci Politechniki Lwowskiej praktycznie zbudowali ją od postaw. Szczególną role w tym procesie odegrali rektor Politechniki Lwowskiej – profesor Edward Sucharda, a także profesor Kazimierz Idaszewski. Duży wkład wniósł również inż. Dionizy Smoleński, przed wojną asystent w Politechnice Warszawskiej.

Pierwszy polski wykład w Politechnice Wrocławskiej, wygłoszony przez profesora Kazimierza Idaszewskiego, odbył się 15 listopada 1945. Dzień ten obchodzony jest jako święto uczelni, a także święto nauki wrocławskiej. Przez pewien okres politechnika była administracyjnie połączona z Uniwersytetem Wrocławskim[5].

W 1945 istniało pięć wydziałów: Chemii Technicznej, Mechaniczno-Elektrotechniczny, Budownictwa, Hutniczo-Górniczy oraz Matematyczno-Przyrodniczy (wspólny z uniwersytetem). Studia podjęło wówczas 595 osób[5].

14/15 grudnia 1981, w czasie stanu wojennego oddziały ZOMO siłą stłumiło strajk na uczelni. Podczas akcji milicji pracownik politechniki, Tadeusz Kosecki, dostał ataku serca, w wyniku którego zmarł[6].

W ciągu całego 2010 w ramach obchodów stulecia uczelni technicznych we Wrocławiu odbyły się różnego rodzaju imprezy kulturalne i naukowe. Zwieńczeniem uroczystości był I Światowy Zjazd Absolwentów, który odbył się listopadzie tegoż roku.

Kadra naukowa[7]Edytuj

  • z tytułem naukowym profesora: 215
  • ze stopniem naukowym doktora habilitowanego: 292
  • ze stopniem naukowym doktora: 1272

Poczet rektorówEdytuj

  1. Stanisław Kulczyński (1945–1951)
  2. Dionizy Smoleński (1951–1960)
  3. Zygmunt Szparkowski (1960–1969)
  4. Tadeusz Porębski (1969–1980)
  5. Bogusław Kędzia (1 XII 1980 – 31 VIII 1981)
  6. Tadeusz Zipser (1 IX – 29 XII 1981)
  7. Jerzy Schroeder (6 I – 31 VII 1982)
  8. Wacław Kasprzak (1982–1984)
  9. Jan Kmita (1984–1990)
  10. Andrzej Wiszniewski (1990–1996)
  11. Andrzej Mulak (1996–2002)
  12. Tadeusz Luty (2002–2008)
  13. Tadeusz Więckowski (2008–2016)
  14. Cezary Madryas (2016–2020)
  15. Arkadiusz Wójs (2020-)

Wcześniej (Königliche Technische Hochschule Breslau oraz Technische Hochschule):

  1. Rudolf Schenck (1910–1914)
  2. Gerhard Hessenberg (1914–1916)
  3. Carl Heinel (1916–1918)
  4. Friedrich Wilhelm Semmler (1918–1920)
  5. Ludwig Mann (1920–1924)
  6. Werner Schmeidler (1924–1926)
  7. Wilhelm Tafel (1926–1928)
  8. Karl Gottwein (1928–1930)
  9. Erich Waetzmann (1930–1932)
  10. Bernhard Neumann (1932–1933)
  11. Wilhelm Rein (1933–1937)
  12. Erwin Ferber (1937–1944)
  13. Heinrich Blecken (1944–1945)

Rada uczelniEdytuj

  1. Grzegorz Dzik - Przewodniczący Rady
  2. prof. dr hab. inż. Katarzyna Chojnacka
  3. prof. dr hab. inż. Wojciech Glabisz
  4. dr hab. inż. Zbigniew Sroka, prof. uczelni
  5. Magdalena Dziewguć
  6. Zbigniew Jagiełło
  7. Taras Lukaniuk
  8. Witold Ziomek
  9. Karol Kacper Komar

Władze uczelni (2020–2024)Edytuj

  • Rektor – prof. dr hab. inż. Arkadiusz Wójs
  • Prorektor ds. Współpracy – prof. dr hab. inż. Dariusz Łydżba
  • Prorektor ds. Nauki - prof. dr hab. inż. Andrzej Ożyhar
  • Prorektor ds. Organizacji i Rozwoju Uczelni – prof. dr hab. inż. Tomasz Nowakowski
  • Prorektor ds. Kształcenia – dr hab. inż. Agnieszka Bieńkowska, prof. uczelni
  • Prorektor ds. Studenckich – dr inż. Piotr Górski

Wydziały i filieEdytuj

 
Budynek E1 – Wydział Architektury, budynek z 1901–1903, na pierwszym planie Park Tołpy

Obecnie uczelnia daje możliwość podjęcia nauki na kierunkach technicznych i ścisłych I i II stopnia prowadzonych w ramach trzynastu wydziałów i trzech filii:

Wydział ArchitekturyEdytuj

Wydział Budownictwa Lądowego i WodnegoEdytuj

Wydział ChemicznyEdytuj

 
Budynek A2 (Kampus Główny) – Wydział Chemiczny
 
Budynek A3 „Stara Chemia” (Kampus Główny) z prawej „Stara Kotłownia” (A4) – Wydział Mechaniczno-Energetyczny
 
Budynek „Starej Kotłowni” (Wydział Mechaniczno-Energetyczny)

Wydział Informatyki i TelekomunikacjiEdytuj

  • Cyberbezpieczeństwo
  • Informatyczne Systemy Automatyki
  • Informatyka Algorytmiczna
  • Informatyka Stosowana
  • Informatyka Techniczna
  • Inżynieria Systemów
  • Sztuczna Inteligencja (studia II stopnia)
  • Teleinformatyka
  • Telekomunikacja
  • Zaufane Systemy Sztucznej Inteligencji (studia II stopnia)

Wydział ElektrycznyEdytuj

Wydział Geoinżynierii, Górnictwa i GeologiiEdytuj

Wydział Inżynierii ŚrodowiskaEdytuj

Wydział ZarządzaniaEdytuj

 
Budynek B1 – Kampus Główny (d. Wydział i Instytut Hutniczy Hüttenmännisches Institut, 1910–1946) – Wydział Zarządzania PWr

Wydział Mechaniczno-EnergetycznyEdytuj

Wydział MechanicznyEdytuj

Wydział Podstawowych Problemów TechnikiEdytuj

Wydział Elektroniki, Fotoniki i MikrosystemówEdytuj

Wydział MatematykiEdytuj

Filia w Jeleniej GórzeEdytuj

  • Informatyka przemysłowa

Filia w LegnicyEdytuj

  • Inżynieria odnawialnych źródeł energii
  • Budowa maszyn i pojazdów

Filia w WałbrzychuEdytuj

  • Mechatronika pojazdów

Domy studenckieEdytuj

 
„Wittigowo” fragment osiedla akademickiego

Domy studenckie Politechniki Wrocławskiej znajdują się w kilku miejscach Wrocławia. Największym skupiskiem jest osiedle akademickie Wittigowo, gdzie znajduje się 5 największych akademików (od T-15 do T-19).

  • T-2 Telemik ul. Grunwaldzka 59
  • T-3 Straszny Dwór pl. Grunwaldzki 61
  • T-4 Czworak ul. Ł. Górnickiego 22
  • T-6 Alcatraz ul. M. Reja 54/56
  • T-9 Atol ul. Powstańców Śląskich 137
  • T-14 Azyl wybrzeże L. Pasteura 8
  • T-15 Hades ul. E. Wittiga 6
  • T-16 Tower ul. E. Wittiga 4
  • T-17 Ikar ul. Z. Wróblewskiego 27
  • T-18 Hotel Asystenta ul. Z. Wróblewskiego 25
  • T-19 Piast ul. E. Wittiga 8
  • T-22 (wydzielony z T-18) ul. Z. Wróblewskiego 25.

AbsolwenciEdytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Politechniki Wrocławskiej.

Absolwentami Politechniki Wrocławskiej są między innymi:

Życie kulturalneEdytuj

W 1969 przy Politechnice powstał Kabaret Elita, którego członkami byli Jan Kaczmarek, Tadeusz Drozda i Jerzy Skoczylas, studenci Politechniki.

Długą tradycję (od 1964) ma Dyskusyjny Klub Filmowy „Politechnika”. Kameralny Chór Politechniki Wrocławskiej kontynuuje tradycję założonego w 1993 Chóru Kameralnego „Consonanza”[9]. Akademicki Chór Politechniki wyrósł z założonego w 1970 przy Wydziale Górniczym niewielkiego zespołu śpiewaczego. W Legnicy, przy Zamiejscowym Ośrodku Dydaktycznym, również działał Chór Kameralny Axion, pod batutą Jarosława Lewkowa.

Studenci Politechniki aktywnie chronią zabytki techniki działając w MSKN OZT HP „Nadbór”.

Instytucje akademickieEdytuj

 
Budynek C13, multimedialna siedziba Zintegrowanego Centrum Studenckiego PWr; wybudowane w latach 2005–2007

Uniwersytet NysaEdytuj

W latach 2001-2019, przy współpracy Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Technicznego w Libercu w Czechach oraz Uniwersytetu Stosowanych Nauk Zittau i Goerlitz na terenie Niemiec, funkcjonował Uniwersytet Nysa. Korzystając ze środków instytutów partnerskich, międzyuczelniana sieć oferowała własne kursy i przedmioty. Dzięki temu studenci mieli możliwość studiowania w trzech krajach i zdobycia umiejętności, doświadczenia i wiedzy z zakresu różnych kultur oraz dyscyplin.

Zespół Szkół AkademickichEdytuj

Politechnika Wrocławska od września 2014 prowadzi bezpłatny Zespół Szkół Akademickich, w którego skład wchodzą Gimnazjum Akademickie oraz Akademickie Liceum Ogólnokształcące[12]. Siedziba szkoły znajduje się w budynku C-13, gdzie na użytek szkoły przeznaczono II, III i IV piętro.

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Dekret z dnia 24 sierpnia 1945 r. o przekształceniu Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej na polskie państwowe szkoły akademickie (Dz.U. z 1945 r. nr 34, poz. 207).
  2. ↑ a b Fakty i liczby | Politechnika Wrocławska, pwr.edu.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-10] (pol.).
  3. ↑ Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC.
  4. ↑ Ranking Szkół Wyższych Perspektywy 2020, ranking.perspektywy.pl [dostęp 2021-01-15].
  5. ↑ a b Portal PWr.
  6. ↑ Lista osób zamordowanych podczas stanu wojennego (pol.). Niezależne Zrzeszenie Studentów. [dostęp 2011-07-11].
  7. ↑ Ogólnopolski wykaz nauczycieli akademickich i pracowników naukowych (pol.). 2018-02-04. [dostęp 2018-02-04].
  8. ↑ http://bip.pwr.wroc.pl/Zarzadzenia.aspx Zarządzenie 43/2015 i 44/2015.
  9. ↑ Kameralny Chór Politechniki Wrocławskiej.
  10. ↑ Biuro karier Politechniki Wrocławskiej, biurokarier.pwr.edu.pl [dostęp 2016-02-02].
  11. ↑ Careers Office at Wrocław University of Technology as a Learning Organization
  12. ↑ wroclaw.wyborcza.pl, wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-26].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Politechnika_Wrocławska&oldid=64543610”