Jan Magiera
Jan Magiera (ur. 30 września 1938 w Jelnej, zm. 9 lutego 2022 w Mostkach[1]) – polski sportowiec, kolarz, dwukrotny olimpijczyk, trzykrotny mistrz Polski, specjalista w jeździe indywidualnej na czas.
| |||||
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1938 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lutego 2022 | ||||
| Obywatelstwo | |||||
| Kariera seniorska | |||||
| |||||
| Odznaczenia | |||||
| |||||
Życiorys
edytujCzarni Radom i Broń Radom
edytujKarierę sportową rozpoczął w klubie Czarni Radom w 1958, początkowo jako kolarz torowy. Największe sukcesy na początku kariery osiągnął jednak w trakcie startów w 1961 w drużynie Broni Radom. W tym roku sięgnął z drużyną klubową po mistrzostwo Polski w wyścigu na 4000 m na dochodzenie, zdobył wicemistrzostwo Polski w indywidualnym wyścigu na 4000 m na dochodzenie i brązowy medal w wyścigu tandemów (z Lucjanem Józefowiczem). 28 sierpnia 1961 odebrał Józefowiczowi na jeden dzień rekord Polski w wyścigu na 4000 m na dochodzenie, wynikiem 5.06.4.
Cracovia
edytujOd 1964 reprezentował Cracovię, początkowo łącząc występy torowe z szosowymi.
Kariera torowa
edytujW 1964 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski w indywidualnym wyścigu na 4000 m na dochodzenie, w 1965 zajął 7 m., a w 1966 15 na mistrzostwach świata w tej samej konkurencji. W 1966 był na mistrzostwach świata 11 w wyścigu drużynowym na 4000 m na dochodzenie. W tym samym roku sięgnął po swoje ostatnie medale mistrzostw Polski na torze – srebro w wyścigu na 4000 m i brąz w wyścigu na 1000 m ze startu zatrzymanego.
Kariera szosowa
edytujW 1964 zajął trzecie miejsce w Tour de Pologne (wygrany prolog i jeden z etapów), następnie wystąpił na mistrzostwach świata w kolarstwie szosowym, zajmując 27 m. w wyścigu indywidualnym i 8 m. w wyścigu drużynowym na 100 km oraz na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (73 m w wyścigu indywidualnym i 11 w wyścigu drużynowym na 100 km). W 1965 wystąpił pierwszy raz w Wyścigu Pokoju, zajmując 12 m. Rok 1966 przyniósł mu zwycięstwo w szosowym wyścigu indywidualnym mistrzostw Polski, drugie miejsce w Tour de Pologne (wygrany etap jazdy na czas). a także 36 m. w Wyścigu Pokoju (wygrał wówczas jazdę indywidualną na czas) i 10 m. w mistrzostwach świata w wyścigu drużynowym na 100 km. W 1967 zajął trzecie miejsce w Wyścigu Pokoju i 7 m. na mistrzostwach świata w wyścigu drużynowym na 100 km. W 1968 był ponownie trzeci w Wyścigu Pokoju (kolejny raz wygrał jazdę indywidualną na czas) oraz piąty z drużyną w wyścigu na 100 km na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku. W 1969 na mistrzostwach świata czwarte miejsce w wyścigu drużynowym na 100 km, w Wyścigu Pokoju zajął 16 m. i trzeci raz wygrał jazdę indywidualną na czas, w Tour de Pologne również wygrał jazdę indywidualną na czas i zwyciężył w klasyfikacji sprinterów. W 1970 zwyciężył w pierwszych w historii mistrzostwach Polski w jeździe indywidualnej na czas, rok później w tej samej konkurencji został wicemistrzem Polski.
Po zakończeniu kariery
edytujPo zakończeniu kariery sportowej pracował jako asystent Wojciecha Walkiewicza z reprezentacją Polski, a w latach 1974-1981 w klubie Stomil Dębica. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2000)[2].
Zginął w nieszczęśliwym wypadku 9 lutego 2022, gdy palił gałęzie, porządkując ogród przy swoim domu w Mostkach koło Starego Sącza[3]. Został pochowany na Cmentarzu Katolickim w Starym Sączu[4]. Jego pamięci poświęcony jest Memoriał Jana Magiery.
Przypisy
edytuj- ↑ Kinga Nikiel-Bielak, Dramat w Mostkach koło Starego Sącza. Nie żyje mistrz olimpijski Jan Magiera, [w:] dts24 [online], 9 lutego 2022.
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 278
- ↑ Nie żyje olimpijczyk Jan Magiera. Tragiczna śmierć wybitnego kolarza. polskieradio24.pl, 10 lutego 2022. [dostęp 2022-02-10].
- ↑ Pożegnaliśmy mistrza. Pogrzeb olimpijczyka Jana Magiery. Sądeczanin.info. [dostęp 2023-12-07].
Bibliografia
edytuj- Jan Magiera – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego
- sylwetka na stronie www.sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-23)].
- Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1995,
- Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010 wyd. Fundacja Dobrej Książki, b.d i m. w.