Jar Wilczki – dolina o wąskim dnie i bardzo stromych zboczach. Ten typ dolin charakterystyczny jest dla obszarów górskich. Występuje w Sudetach Wschodnich w miejscowości Międzygórze.

Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jar Wilczki”
Położenie na mapie Sudetów

Nazwa edytuj

Rzeka Wilczka na wysokości miejscowości Międzygórze wcina się w skały metamorficzne tworząc jar o stromych ścianach. W literaturze często podawana jest błędna nazwa określająca to zjawisko.Opisywane jest jako kanion. Ten typ doliny rzecznej tworzy się w skałach osadowych, a nie jak w przypadku rzeki Wilczki w skałach metamorficznych[1].

 
Widok na Jar Wilczki z tarasu widokowego

Skały podłoża edytuj

Jar Wilczki położony jest na granicy łupków łyszczykowych i gnejsów (gierłatowskich) w jednostce geologicznej o nazwie: metamorfik lądecko-śnieżnicki. Są to skały dość odporne na erozje, a zostały wydźwignięte na powierzchnię w orogenezie kadomskiej[2]. W skałach widoczne jest sfałdowanie wynikające z deformacji skały, kiedy to znajdowała się pod powierzchnią Ziemi, była w stanie plastycznym, pod wpływem wysokiego ciśnienia i temperatury[3].

Morfologia edytuj

Jar Wilczki znajduje się poniżej wodospadu Wilczki. Dzięki erozji wstecznej rzeki jar wydłuża się. Obecnie jar ma prostolinijny przebieg o długości 150m, szerokości 10m, a jego strome ściany mają wysokość 40 m. Po 400 m w dół rzeki jar przekształca się w płaskodenną dolinę, która wypełniona jest osadami akumulacji rzecznej[3].

Udostępnienie turystyczne edytuj

Obecnie przez Międzygórze oraz Rezerwat przyrody Wodospadu Wilczki przechodzą cztery szlaki turystyczne. Szlaki czerwony i zielony pozwalają zobaczyć jar oraz wodospad Wilczki. W 2016 roku zostały wyremontowane deptaki, schody w okolicach wodospadu. Wymienione także zostały bariery ochronne, aby każdy mógł czuć się bezpiecznie. Wszystkie te zmiany przeprowadzone były przez Lasy Państwowe.

Przypisy edytuj

  1. Piotr Migoń, Geomorfologia, 2006.
  2. Tomasz Bartuś, Wojciech Mastej, Marek Łodziński, Atrakcje geoturystyczne Geostrady Środkowosudeckiej, 2009.
  3. a b Tomasz Bartuś, Wodospad Wilczki. The Wilczka Stream Waterfall, 2012.

Linki zewnętrzne edytuj