Wikipedia

Jarosław Olav Horbańczuk

polski genetyk, profesor

Jarosław Olav Horbańczuk (ur. 1965[1]) – profesor[2], specjalność naukowa: genetyka i hodowla zwierząt, doskonalenie jakości żywności, nutrigenomika, od 2011 r. dyrektor Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk[3][4], członek korespondent Polskiej Akademii Nauk[5] (od 2016)[6]..

Jarosław Olav Horbańczuk
Data urodzenia

1965

Profesor doktor habilitowany nauk rolniczych
Specjalność: genetyka, hodowla zwierząt, nutrigenomika
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Doktorat

1994 – zootechnika
SGGW w Warszawie

Habilitacja

2000 – zootechnika
IGHZ PAN

Profesura

2006

Praca zawodowa
Instytut

Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN

Studia ukończył w 1991 r. w SGGW w Warszawie. Stopień doktora nauk rolniczych uzyskał w SGGW w 1994 r., doktora habilitowanego w 2000 r. w IGHZ PAN, a tytuł profesora w 2006 r.[3] Odbył liczne zagraniczne staże naukowe, w Izraelu (1998), RPA (1999), Australii (2003/04) i USA (2009) oraz kilkadziesiąt krótkoterminowych pobytów naukowych w obu Amerykach (Kanada, Brazylia, Argentyna) i Azji (m.in. Japonia, Chiny, Korea Południowa) i wielu krajach Europy[potrzebny przypis].

Członek Komitetu Nauk Zootechnicznych II Wydziału Polskiej Akademii Nauk[3][7], Przedstawiciel Polski w UE w Brukseli w zespole ekspertów z zakresu nauk o zwierzętach – Animal Task Force (od 2012 r.)[8], członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk (od 2010 r.) i Słowackiej Akademii Nauk (od 2013 r.)[potrzebny przypis], członek Zarządu Krajowej Rady Koordynatorów Projektów Badawczych UE, redaktor zarządzający czasopisma naukowego z listy filadelfijskiej „Animal Science Papers and Reports” z Impact Factor, członek European Association of Research Managers and Administrators, przewodniczący Komitetu Organizacyjnego i Naukowego – „World Ostrich Congress”, Warszawa 2002 (450 osób z 52 krajów świata)[9].

Koordynator projektu „Animbiogen in EU – Centre of Excellence in Genomics, Biotechnology and Quality of Animal Products in Sustainable Production Systems with consideration of Animal Welfare” (2009-2012) w ramach 7. Programu Ramowego Unii Europejskiej[8].

Autor koncepcji i kierownik interdyscyplinarnego projektu realizowanego w ramach strategicznych programów badawczych MNiSZW „Biożywność – innowacyjne, funkcjonalne produkty pochodzenia zwierzęcego” w ramach konsorcjum naukowo-przemysłowego, 2010-2015 (43 granty)[10].

Autor koncepcji i współkoordynator projektu „Bio-centrum – zwierzę, żywność i człowiek” 2009-2013.

Publikacje edytuj

Jest autorem lub współautorem 10 książek o biologii i użytkowaniu strusi (wydanych w 6 językach: polskim, angielskim, niemieckim, rosyjskim, litewskim, łotewskim)[potrzebny przypis]. Do roku 2015 opublikował ponad 60 publikacji w czasopismach z bazy Web of Science[11].

Jest współautorem 6 patentów[potrzebny przypis] dotyczących innowacyjnych produktów mięsnych o właściwościach prozdrowotnych nagrodzonych złotymi, srebrnymi i brązowymi medalami na światowych targach wynalazczości – Brussels Innova 2013 i 2014. W 2014 r. został nagrodzony przez Komisję Odznaczeń Królestwa Belgii do spraw Wynalazczości Krzyżem Kawalerskim za szczególne zasługi dla rozwoju wynalazczości europejskiej[potrzebny przypis].

Aktywność na forum międzynarodowym edytuj

Wykłady i wyniki badań prezentował na wielu zagranicznych uniwersytetach oraz międzynarodowych kongresach (głównie na zaproszenie) w 31 krajach, tj. w Izraelu, Japonii, RPA, Kanadzie, Brazylii (3-krotnie), Argentynie, Australii, USA, Chinach (3-krotnie), Korei Południowej, Hongkongu, Kazachstanie i wielu krajach Europy tj. we Włoszech, Niemczech, Hiszpanii, Portugalii, Holandii, Belgii, Francji, Danii, Norwegii, Irlandii, Grecji, Republice Czeskiej (3-krotnie), Słowacji (4-krotnie), Rosji (4-krotnie), Chorwacji, Łotwie (4-krotnie), Litwie, Ukrainie (6-krotnie), Białorusi. Wygłosił także ok. 500 wykładów w kraju i za granicą. Zrealizował kilkadziesiąt programów dla Telewizji Edukacyjnej i audycji radiowych z zakresu biologii i genetyki zwierząt[potrzebny przypis].

Tematyka badawcza i najważniejsze osiągnięcia naukowe edytuj

  1. Pionier badań nad biologią i użytkowaniem strusi w Europie Środkowo-Wschodniej; wprowadził strusie do tej części Europy; jego podręczniki wydane w sześciu językach stanowią w świecie cenne kompendium wiedzy o strusiach,,[potrzebny przypis][12]
  2. ostatnio badania koncentruje na poprawie jakości odżywczych i prozdrowotnych właściwości produktów pochodzenia zwierzęcego wytwarzanych w zróżnicowanych systemach produkcji i nutrigenomice; obejmują one m.in. genetyczne uwarunkowania produkcji żywności spełniającej kryteria żywności funkcjonalnej oraz wpływ diety na:
    a) modyfikowanie składu chemicznego i wartości odżywczej mięsa, mleka ze szczególnym uwzględnieniem składników bioaktywnych,
    b) na ekspresję genów z wykorzystaniem modeli zwierzęcych.
  3. Jest współautorem opracowania innowacyjnych produktów o podwyższonej wartości odżywczej i prozdrowotnej m.in. mięso strusie i wieprzowinę o zwiększonej koncentracji składników bioaktywnych i obniżonej alergenności (zgłoszenia patentowe)[13].

Rodzina edytuj

Żonaty, dwóch synów i córka: Olaf, Michał i Aleksandra.

Wybrane publikacje edytuj

  • Horbańczuk J.O., Struś afrykański, Wydawnictwo Auto-Graf. Warszawa 2003. ISBN 83-916046-2-4
  • Horbańczuk J.O., The Ostrich, Wyd. European Ostrich Group, Dania 2002.
  • Merijn A. G. de Bakker, Donald A. Fowler, Kelly den Oude, Esther M. Dondorp, M. Carmen Garrido Navas, Jaroslaw O. Horbanczuk, Jean-Yves Sire, Danuta Szczerbińska, Michael K. Richardson. Digit loss in archosaur evolution and the interplay between selection and constraints. „Nature”. 500 (7463), s. 445-448, 2013. DOI: 10.1038/nature12336. PMID: 23831646. 
  • Ewa M. Kościuczuk, Paweł Lisowski, Justyna Jarczak, Nina Strzałkowska, Artur Jóźwik, Jarosław Horbańczuk, Józef Krzyżewski, Lech Zwierzchowski, Emilia Bagnicka. Cathelicidins: family of antimicrobial peptides. A review. „Molecular Biology Report”. 39 (12), s. 10957-10970, 2012. DOI: 10.1007/s11033-012-1997-x. 
  • P.K. Rybnik, J.O. Horbańczuk, E. Łukaszewicz, I.A. Malecki. The ostrich (Struthio camelus) ejaculate – effects of the method of collection, male age, month of the season, and daily frequency. „British Poultry Science”. 53 (1), s. 134-140, 2012. DOI: 10.1080/00071668.2011.643223. 
  • JO. Horbańczuk, R. Parada, FW. Huchzermeyer, K. Plaza. Four-legged ostrich (Struthio camelus) chick. „Veterinary Record”. 154 (23), s. 736, 2004. PMID: 15214526. 
  • J. Horbanczuk, J. Sales, T. Celeda, A. Konecka i inni. Cholesterol content and fatty acid composition of ostrich meat as influenced by subspecies. „Meat Science”. 50 (3), s. 385-388, 1998. DOI: 10.1016/S0309-1740(98)00028-X. PMID: 22061157. 
  • Sales,J., Horbanczuk,J.. Ratite meat. „World's Poultry Science Journal”. 54 (1), s. 59-67, 1998. DOI: 10.1079/WPS19980005. 

Przypisy edytuj

  1. ↑ Horbańczuk, Jarosław (1965- ). [w:] Katalog Biblioteki Narodowej [on-line]. [dostęp 2015-04-20].
  2. ↑ M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 897
  3. ↑ a b c Prof. dr hab. czł. koresp. PAN Jarosław Olav Horbańczuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-05-14].[martwy link]
  4. ↑ Instytut Genetyki i Hodowli Zwierząt: Dyrekcja. [dostęp 2014-11-29].
  5. ↑ PAN (autor korporatywny), Członkowie Polskiej Akademii Nauk: Wydział II Nauk Biologicznych i Rolniczych > Członkowie krajowi korespondenci [online], czlonkowie.pan.pl, 2016, s.v. HORBAŃCZUK, Jarosław Olav [dostęp 2017-01-05].
  6. ↑ Uchwała Nr 5 /2016 Zgromadzenia Ogólnego Polskiej Akademii Nauk z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie prawomocności wyboru członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk. sip.lex.pl. [dostęp 2019-08-24].
  7. ↑ Członkowie KNZ. Polska Akademia Nauk. [dostęp 2014-12-08]. (pol.).
  8. ↑ a b Animal Task Forces: Promoting a sustainable livestock sector in Europe. [dostęp 2014-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-05)]. (ang.).
  9. ↑ Fiona Benson: Report on World Ostrich Congress – 2002. [w:] Ostrich Nutrition E-Bullein # 85 [on-line]. 2002-10-08. [dostęp 2014-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-10)]. (ang.).
  10. ↑ IGHZ PAN: Biożywność – innowacyjne, funkcjonalne produkty pochodzenia zwierzęcego. [dostęp 2014-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-29)]. (pol.).
  11. ↑ Lista publikacji J. Horbańczuka w bazie Web of Science. Thomson Reuters. [dostęp 2015-02-09].
  12. ↑ Pół wieku działalności Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk. Jastrzębiec: Dział Wydawnictw Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN, 2005. ISBN 83-922578-0-4.
  13. ↑ Informator Instytutu Genetyki i Hodowli Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, Jastrzębiec 2012.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jarosław_Olav_Horbańczuk&oldid=73152861”