Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią

Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią – jaskinia w północnym zboczu masywu Kominiarskiego Wierchu w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się po prawej orograficznie stronie żlebu Żeleźniak, pod granią ograniczającą od zachodu przełęcz Wrótka, powyżej jaskini Dziura pod Nową, na wysokości 1560 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 32 metry, a jej deniwelacja 13 metrów.

Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią

Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie Dolina Kościeliska
Właściciel	Skarb Państwa (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	32 m
Deniwelacja	13 m
Wysokość otworów	1560 m n.p.m.
Wysokość otworów nad dnem doliny	540 m
Ekspozycja otworów	ku NE
Data odkrycia	14 września 1979 roku
Odkrywca	I. Luty i M. Połoński
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.21
Położenie na mapie Tatr Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią
Położenie na mapie Karpat Jaskinia Nowa nad Raptawicką Granią
49°14′23″N 19°51′08″E

Widok z Hali Pisanej na Żleb Żeleźniak

Opis jaskini

Niewielka jaskinia, którą stanowi ciasny, 4-metrowy korytarz prowadzący od otworu wejściowego do zacisku, za którym po przejściu 4,5 metrów dochodzi się do rozgałęzienia. Prosto idzie korytarz kończący się szczeliną z zaklinowanymi wantami, a w górę, za prożkiem z want i zaciskiem dochodzi się do stromej pochylni, która po kilku metrach, za kolejnym zaciskiem, kończy się zawaliskiem.

Przyroda

W jaskini występuje mleko wapienne, nacieki grzybkowe, a także stalaktyty, stalagmity i polewy naciekowe.

Ściany są mokre. Mchy i glony rosną do pierwszego zacisku.

Historia odkryć

Jaskinia została odkryta 14 września 1979 roku przez I. Luty i M. Połońskiego. Sporządzili oni jej dokumentację.