Jaskinia w Wielkiej Turni
Jaskinia w Wielkiej Turni – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w podszczytowych skałkach wschodniego stoku Wielkiej Turni, na wysokości 1837 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 19 metrów, a jej deniwelacja 15 metrów[1].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
19 m |
| Głębokość |
15 m |
| Deniwelacja |
15 m |
| Wysokość otworów |
1837 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
360 m |
| Ekspozycja otworów |
ku E |
| Data odkrycia |
w lipcu 1980 roku |
| Odkrywca |
A. Skarżyński |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.34 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′42″N 19°55′14″E/49,244911 19,920417
| |
Opis jaskini edytuj
Początkowo jaskinię, a właściwie schron, stanowiła niewielka nyża od której odchodzi krótki, ciasny ciąg. W późniejszych latach udało się przekopać korytarzyk w dnie nyży. Okazało się, że prowadzi on do 4-metrowej studzienki na dnie której zaczyna się obszerny meander dochodzący do 4-metrowej szczeliny. Wiedzie ona do obszernego korytarza, który po 10 metrach przechodzi w wąski meander kończący się po około 5 metrach[2].
Przyroda edytuj
W jaskini jest widno do dna studzienki. Rosną w niej mchy, porosty i glony[2].
Historia odkryć edytuj
Jaskinię odkrył A. Skarżyński w lipcu 1980 roku. W latach 2000–2001 M. Parczewski i Z. Tabaczyński przekopali korytarzyk i doszli do końcowego meandra[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-31].