Jerzy Józef Markwart[1][2] (zm. prawdopodobnie 1748) – polski rzeźbiarz zapewne pochodzenia morawskiego lub z obszaru cesarstwa[3], który pracował w Galicji. Najwsześniejsza wzmianka o jego pobycie we Lwowie pochodzi z 1741: wtedy wraz ze żoną Gertrudą Barbarą kupił on domostwo na terenie jurydyki Świętojańskiej[1]. Pozostawał w bliskich stosunkach z Konradem Kotschenreiterem[4], zapewne Austriakiem[3], któremu pozyczał 1600 złp. «na karty», w 1744 domagał się od niego zwrotu 75 czerwonych zł. Zbigniew Hornung przypuszczał, że rzeźbiarz i sztukator lwowski Jan Obrocki był synem snycerza Mikołaja, którego żoną była wdowa Jerzego Markwarta Gertruda[4] Barbara[1]. Gertruda Barbara 15 stycznia 1749 sama wypłaciła Izraelowi Dawidowiczowi należytość w kwocie 400 złp., a 17 stycznia 1750 spisała testament ręką świadka, ks. franciszka Duralskiego, proboszcza kościoła Matki Boskiej Śnieżnej we Lwowie, którym wyznaczyła jako opiekunów swych dzieci oraz exekutorami testamentu rzeźbiarza Sebastiana Fesingera i stolarza Michała Wurcera (Wurcela)[5]. Dziećmi Jerzego i Gertrudy Barbary Markwartów byli Jan[4] Michał[6], Katarzyna i Zofia[4]. Warsztat Jerzego Markwarta w 1750 przeszedł na własność Mikołaja Obrockiego[7].

Jerzy Józef Markwart
Georg Marquard
Data śmierci

prawdopodobnie 1748

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Prace przypisywane

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Zbigniew Hornung, Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka, s. 15.
  2. Chrościcki J. Pompa funebri, Warszawa : Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1974, 152 il., s. 305.
  3. a b c Andrzej Betlej Nagrobek Jabłonowskich w kościele Jezuitów we Lwowie, s. 79.
  4. a b c d Zbigniew Hornung, Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka, s. 16.
  5. Tamże, s. 16-17.
  6. Tamże, s. 18.
  7. Tamże, s. 17.
  8. Tamże, s. 20.

Literatura

edytuj