Jan Obrocki
Jan Obrocki (ur. ok. 1740, zm. ok. 1800) – rzeźbiarz i sztukator lwowski.
| Data urodzenia |
ok. 1740 |
|---|---|
| Data śmierci |
ok. 1800 |
| Zawód, zajęcie |
rzeźbiarz i sztukator |
Życiorys edytuj
Był synem prawdopodobnie Józefa[1] Obrockiego, który w latach 1762–1767 dzierżawił trzy parcele na terenie jurydyki pw. Wszystkich Świętych we Lwowie. W 1768 roku objął w posiadanie tę nieruchomość i był jej dzierżawcą do roku 1790. Prawdopodobnie, rozpoczął naukę w warsztacie Sebastiana Fesingera (Orest Łylo przypuszcza, że mógł być uczniem Jana Jerzego Pinzla[2]). 7 stycznia 1772 wraz z Szymonem Starzewskim, Janem Szczurowskim i Łazarem Pasławskim zawarł umowę zapewne na dwa ołtarze boczne i ambonę w katedrze Św. Jura we Lwowie, tytułem zaliczki wypłacono im 1000 złp. 4 stycznia 1777 kanonik Piotr Bielański jako przedstawiciel kapituły świętojurskiej wytoczył im proces, ponieważ nie wywiązali się z tego zobowiązania.
- Prace
- trzy kominki w pałacu ks. Lubomirskiego we Lwowie
- nagrobek alabastrowy Marii Amalii z Brühlów Mniszchowej w kościele parafialnym w Dukli.
- epitafium Józefa Potockiego i ambona w kościele Dominikanów w Tarnopolu
- pracy snycerskie w kościele parafialnym[3] p.w. św. Stanisława w Busku
- Zbigniew Hornung przypisywał jemu wystrój snycerski kościoła Bernardynów w Brzeżanach[4].
Przypisy edytuj
- ↑ wcześniej Z. Hornung przypuszał, że Jan Obrocki był synem snycerza Mikołaja, którego żoną była wdowa Jerzego Markwarta Gertruda → Zob. Zbigniew Hornung, Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka, [w:] Ziemia Czerwieńska, III, 1937, s. 16.
- ↑ Орест Лильо, Львівське середовище скульпторів середини XVIII ст, s. 60. (ukr.)
- ↑ Zbigniew Hornung, Obrocki Jan, t. XXIII, s. 466.
- ↑ Andrzej Betlej: Uwagi na temat niektórych zespołów lwowskiej rzeźby rokokowej: Brzeżany. [W:] Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej. T. V. Kraków, 2003, s. 203.
Bibliografia edytuj
- Zbigniew Hornung: Obrocki Jan. [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXIII. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1977, s. 464-466.