Jerzy Radziwiłł (1721–1754)
litewski polityk
Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 lutego 1721, zm. 13 grudnia 1754 w Jaworze) – książę Świętego Cesartswa Rzymskiego, wojewoda nowogródzki w latach 1746-1754, starosta nowogródzki i luboszański przed 1744 rokiem, pułkownik chorągwi husarskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego[1], marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1744 roku[2].
| |
 Trąby | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Barbara Franciszka Zawisza-Kieżgajłło |
| Żona |
Salomea Anna Sapieha |
| Odznaczenia | |
| |
Syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Stanisława oraz Udalryka Krzysztofa.
Poseł na sejm 1746 roku z powiatu nowogródzkiego[3].
Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1750 w Warszawie. Przez małżeństwo z Salomeą Anną Sapiehą, córką Jerzego Stanisława Sapiehy był spowinowacony z rodziną Sapiehów.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, Warszawa 2008, s. 180.
- ↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 134.
- ↑ Dyaryusze sejmowe z wieku XVIII.T.II. Dyaryusz sejmu z r.1746. Diaria comitiorum Poloniae saeculi XVIII wydał Władysław Konopczyński, Warszawa 1912, s. 239.