Judyt (poemat)
Judyt – poemat Jana Kasprowicza[1], pochodzący z cyklu Z motywów biblijnych. Utwór jest napisany zasadniczo dziewięciozgłoskowcem ujętym w strofy ośmiowersowe rymowane abbabacc. Tylko ostatni wers w strofie jest trzynastozgłoskowy. Poemat odwołuje się do biblijnej Księgi Judyty[2][3]. Bohaterką jest Judyta, która uwolniła swój naród od zagrożenia ze strony Asyryjczyków pod wodzą Holofernesa.
.jpg)
- — »O spiesz się, Abro! rozczesz włosy!
- Kosztowną nardu zlej je wonią,
- W błyszczące pukle zwiń nad skronią,
- Z tyłu w dwie ciężkie zapleć kosy!
- Nim słońce zgaśnie, zanim zronią
- Górskie jałowce srebrne rosy,
- Trzeba nam rzucić bramy miasta:
- Co męże nie zdołają, wykona niewiasta...
Zobacz też: Judyta (obraz Valentina de Boulogne), Judyta ze służącą, Motyw Judyty i Holofernesa w malarstwie.
Przypisy edytuj
- ↑ Kasprowicz Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-07].
- ↑ Księga Judyty. biblia.deon.pl. [dostęp 2017-04-07]. (pol.).
- ↑ Crawford Howell Toy, Charles C. Torrey: Judith, Book of. jewishencyclopedia.com. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
