Jusuf al-Azma
Jusuf al-Azma (arab. يوسف العظمة; ur. 1883, zm. 24 lipca 1920) – syryjski wojskowy, oficer armii Imperium Osmańskiego, minister wojny w rządzie króla Fajsala oraz szef sztabu armii syryjskiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef sztabu armii syryjskiej, minister obrony |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Był oficerem w armii osmańskiej, szkolonym w Niemczech[1]. Po powstaniu arabskim i utworzeniu przez Syryjski Kongres Narodowy niepodległej Syrii, rządzonej przez króla Fajsala z dynastii Haszymitów, objął stanowisko szefa sztabu wojsk syryjskich oraz ministra obrony[2].
Francja, realizując założenia umowy Sykes-Picot, wkroczyła zbrojnie na teren Syrii, by ustanowić tam własne terytorium mandatowe (Syria i Liban). Król Fajsal, który wcześniej wielokrotnie apelował do Francji i Wielkiej Brytanii o poszanowanie aspiracji niepodległościowych Arabów, nakazał nieorganizowanie zbrojnego oporu, który w jego ocenie nie miał szans powodzenia[2]. Jusuf al-Azma nie podporządkował się temu rozkazowi. 24 lipca 1920 na czele ok. 4500 żołnierzy i kilkuset słabo uzbrojonych cywilnych ochotników stawił opór wojskom francuskim w pobliżu Majsalun na zachód od Damaszku. Zdawał sobie sprawę z ogromnej dysproporcji sił i z tego, że wynik starcia był z góry przesądzony, pragnął jednak gestem tym bronić honoru Syrii[2]. Bitwa pod Majsalun zakończyła się klęską Syryjczyków, a sam al-Azma zginął[2]. Bitwa pod Majsalun stała się jednym z syryjskich mitów narodowych, a al-Azmę uznaje się w Syrii za bohatera[3].
Wuj polityka Nabiha al-Azmy, współtwórcy syryjskiej Partii Narodowej[4].
Przypisy edytuj
- ↑ P. Khoury, Urban Notables and Arab Nationalism: The Politics of Damascus 1860-1920, Cambridge University Press, Cambridge 2003, ISBN 978-0-521-53323-2, s. 91.
- ↑ a b c d McHugo J.: Syria. From the Great War to the Civil War. Londyn: Saqi Books, 2014, s. 67. ISBN 978-0-86356-753-7.
- ↑ Janusz Żebrowski, Dzieje Syrii od czasów najdawniejszych do współczesności, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2011, s. 168, ISBN 978-83-61203-75-9, OCLC 833859637.
- ↑ S. M. Moubayed, Steel & Silk. Men and Women who shaped Syria 1900-2000, Cune Press, 9781885942418, s. 193.